Skinfaxi - 01.04.1933, Qupperneq 65

SIÍINFAXI
65
þjóðmálaliaf okkar. Þar er að verki liávær hópur
manna, sem hoðar stefnu sína á þessa leið:
„Það verður að gera bvltingu!“
En hvað er hjóting?
Það er niðurrif alls, sem liðnar kynslóðir hafa gert,
Öll menningarviðleitni þeirra og saga er engisvirði, því
að samhandið við fortíðina slitnar og á rústunum verð-
ur allt reist á nýjum grundvelli.
Við skulum skyggnast inn í markmið byltingastefn-
anna — livað þær vilja og hoða:
Þær vilja breyta uppeldismálunum. Uppeldið á að
verða undir eftirlili. I skólum og uppeldisstofnunum
ríkisins eiga óbornar kynslóðir að safna þrótti, því að
heimilin eiga að hafa glatað réttinum að annast barna-
uppeldið. Móðirin má ekki sjá um barnið sitt og kenna
því að lifa. Á undanförnum öldum á hún að haí'a van-
rækt það lielgasta verkefni sitt. Þessvegna á mannkyns-
sagan að vera svo víða rituð mcð blóði!
Þær vilja móta einstakliugana með tillili til ákveðins
þjóðskipulags. Einstaklingurinn á ekki að fara eigin
götur, heldur innan takmarkaðs, lögþvingaðs sviðs, þar
sem vilji hans og réttur cr enginn — rikisins allt!
Byltingarstefnurnar vilja því fyrst og fremst breyta
skipulaginu, störfum og skyldum mannanna.
Þær ætla á fáum árum að gera stórvirki — þær ætla
að róta til í þjóðfélögunum, sem eiga að vera rusla-
kistur þess liðna og úrelta, og reist á eldgömlum fjar-
stæðnm og ranglæti. — Þær ætla að skera fyrir allar
meinsemdir mannkynsins, gera alla gæfusama, ánægða
og jafna.
Þær segjast vilja skipulagsbyltingu, af þvi að núvcr-
andi skipnlag sé fúlt og rotið. Það verði að breyta því,
vegna þess að það samþýðist ekki eðlilegum vexti og
vaxtarþrá. í skjóli ])css sé einstaklingsfrelsi og eistak-
lingsframtak viðurkennt. Af því leiði auðsöfnun sár-