Skinfaxi - 01.04.1935, Qupperneq 11

SKINFAXI
11
eitthvað við allra hæfi. Þar er enginn of finn, enginn
of grófur.
Því hroðalegri sögur, seni eg heyri um drykkjuskap.
j)ví betur finn eg', að U. M. F. í. verður að starfa drengi-
lega fyrir bindindi. Því oftar, sem eg sé drukkinn ung-
ling, því ljósari verður mér skylda okkar, að lieiðra
hugsjón bindindisins með fullri alvöru.
Það er satt, að bindindishugsjónin er ekki líkleg til
að hópa fólkið saman, svo að fátt verði eftir. En eins
og snillingarnir lmfa orðið ódauðlegir velgjörðarmenn
þjóða sinna með því, að boða nýja siði, geta félög bezt
orðið merkileg og þjóðlioll með því, að beina fólkinu
á hollar brautir, kenna því nýjan hugsunarhátt og
nýja siðí. Félagsskapur æskunnar á að berjast fyrir
sönnum verðmætum, sönnum hugsjónum og bera þær
fram til sigurs. Æskan á að hugsa og lifa hetur en
fyrri kynslóðir. Sú æska, sem gerir það ekki, er óþarf-
ur aukaliður. Hver kýs sér slíka æsku?
Ungmennafélögin geta ekkert gert þarfara en það,
að vekja þjóðarsamvizkuna. Þau eiga að Ijerjast við
þann aldarliátt, sem er spilltur. Þau eiga að hverfa
straumi tímans, þar sem straumhvarfa er þörf. Er það
ekki glæsilegt, unga fólk?
Ungmennafélögin geta bezl náð tilgangi sínum með
þvíj að fara veg bindindisins og kenna fólki að leita
gleðinnar í heilljrigðum og þroskandi viðfangsefnum.
Þau eiga að Iij'rgja þann brunn, sem flest börn hafa
fallið i, þótt seint sé. Þau eiga að kenna fólkinu að
r.jóta höllari nautnalinda.
Þetta líf hefir nógar uppsprettur sannrar gleði. Gleði,
sem er mönnum samboðin.
Ungmennafélagar!
Á brunnur Bakkusar konungs að standa opinn um
aldur og æfi.
Eigum við ekki að gera það, sem við getum, lil að
loka honum. Halldór Kristjánsson.