Skinfaxi - 01.04.1935, Qupperneq 16

16
SKINFAXI
— Ellert heldur áfram við að bera út blaðið. Nú er
því bráðum lokið.
—■ Það var annars leiðinlegt þetla með gamla
mannijm, að stafurinn skyldi brotna, en það var allt
saman Jóa að kenna, liann var búinn að gera hann
svo reiðan. — Þessi karl á heima við Vesturgötuna og
er líklega fátækur. En það má gera gott úr þessu.
Já, þvi ekki það. ■— Gefa bara karlinum nýjan staf.
— Já, og miklu betri en hinn.
— Það er komið myrkur i borginni. Þetta svarta,
úrsvala desembermyrkur, sem geislarnir frá göluljós-
kerum og liúsagluggum heyja sina orustu við, og
veitir ýmsum betur.
EUert hefir lokið við að bera út blaðið, og þarna
þrammar liann í krapinu á Sellandsstígnum, á leið
beim til sín. —
Sjálfsagt eru þeir til, sem furðar á, að þessi litli
borgari, í mórauðu blússunni, sem labbar þarna og
næstum samlagast myrkri götunnar öðru bvoru, skuli
treysta sér til að leggja út í bið liugsaða fyrirtæki
morgundagsins, fjárliagsins vegna. En þ a r yfirsést
þeim brajjalega. Ellert er nefnilega alls ekki einn af
þessum snauðu mönnum. Hann fær sem sé þrjátíu
krónur á mánuði fvrir starf sitt við Alþýðublaðið. Og
þó að bann vitanlega þurfi að leggja nokkuð af því
til heimilisins, þá befir hann fengið að halda fimm
krónum eftir siðustu þrjá mánuðina, svo að nú á liann
fimmtán krónur geymdar hjá mömmu sinni. Reyndar
áttu þessir peningar að geymast til jólanna. En það
hlýtur nú hver og einn að ráða yfir sínum eigin pen-
ingum.
— Ellert opnar útidyraburðina á húsinu, þar sem
liann á heima, fer inn dimm göng, upp stiga og enn
upp stiga. — — Stórt og rúmgott herbergi, með sex-
rúðu glugga gegnt dyrunum. Legubekkur undir glugg-
anum. Ljósakróna úr miðju lofti. Borð á miðju gólfi.