Skinfaxi - 01.04.1935, Qupperneq 17

SKINFAXI
17
Fjórir tréslólar. Tvö rúm, sitt til hvorrar hliðar.
Stundaklukka á veggnum yfir öðru rúminu. Klæða-
skápur til annarrar handar, þegar inn er komið, en
kolaofn til hinnar, úti í horninu. Svona er heimili
Ellerts. Og svo er aðgangur að eldhúsi frammi.
Ellerl opnar hurðina. Mamma lians situr við horðið
og bætir hvita skyrtu.
— Ósköp kemurðu seint, góði minn.
— Eg fékk blaðið svo seint úr prentsmiðjunni.
Iivar er pabbi?
— Eg veit það ekki; liann fór eitthvað út. Viltu ekki
íara fram og borða, góði minn? Maturinn er í ofnin-
um.
— Er Bibbi sofnaður?
— Já.
Ellert fer. Eftir litla stund kemur hann aftur. Sezt
á einn stólinn.
Stundarþögn.
— Er ekki bezt, að þú farir að þvo þér og hátta,
væni minn?
Ekkert svar. Eftir litla stund:
— Mamma — eg ætla að fá krónurnar minar i
fyrramálið.
— Jæja, góði. Hvað ætlarðu að gera við þær?
— Eg ætla bara að fá þær.
— En má eg ekki vita, livað þú ætlar að gera við
þær ? f
Hann stendur upp og gengur fram að hurðinni.
-— Ja, jú. — Er ekki afmælið lians Bibba á morgun?
Hann vill ekki minnast á stafinn.
Hún stendur upp, gengur til hans og strýkur úfna
hárlokkana frá enni lians.
— Eg skil hvað þú meinar, vinur minn. En, en,
elsku Elli minn, þú verður að fvrirgefa mömmu. —
Eg tók peningana þína. — Eg mátti til að gera það.
Hann lítur upp í andlit hennar. — Segir ekkert, en
2