Skinfaxi - 01.04.1935, Page 19

SKINFAXI
19
— Eg skal víst skilja það! —
Hann stappar öðrum fætinum niður í gólfið.
Stefán Jónsson.
Finnurðu’ ekki fjör í æðum?
Finnurðu’ ekki kraft af hæðum?
Styrk, sem bæði í starfi og ræðum
stefnir fram í lífið sér?
Finnurðu’ ekki gnótt af gæðum
gefna vera’ í hendur þér?
Framhjá geysar feigðarstraumur,
— fúiiih kjarni, —- nautnadraumur,
mikillæti, gleði og glaumur
glóir hátt um flokks þess ráð,
dýpra’ að sjá er andi aumur,
undanhald frá skyldu og dáð.
Þannig heimslífs hjólið rennur,
— hnefaréttur, — ldær og tennur,
forréttindi og flærðarsennur
færa úr lagi siðabót.
Átt þií ekki brjóst, sem brennur,
bölvnn tíma finna’ í mót?
Þráirðu ekki eitthvað hærra?
Eitthvað meira, betra, stærra?
Væri þér ei vitið kærra
villimennsku í lífsins stjóm?
Vildirðu’ ekki vita færra
vínguðanna brennifórn ?
2*