Skinfaxi - 01.04.1935, Qupperneq 52

52
SIvINFAXI
Og nú, er við grcinian hin gengnu sporin,
þá getum við öll verið sátt.
Það er engu tapað — en unnið nokkuð,
í æfinnar mikla þátt.
Þótt sagan sé litil og fálækleg flikin
sem félagið okkar ber,
þá veil eg, að minningar arineldar
orna þó síðar mér.
Ungmennafélagar, veginn visa
sem verðir hin liðnu ár.
Við skulum glivða, vernda og þroska,
vonir, óskir og þrár.
Svo feli þær allar i faðmi sinum
framtiðin björt og hlý.
Við skulum sgnda gfir sæinn til slrandar
og sækja okkur eld á ng.
Tómas R. Jónsson.
II.
Kærir gestir og félagar! Enda þótt búið sé hér i kvöld,
að minnast þessa afmælis-barns, sem við eruin nú saman
komin til að heiðra, langar mig til að eyða nokkrum minút-
um frá ykkur, til smávægilegra hugleiðinga, í sambandi við
það. Þetta afmælisbarn, sem í dag er aðeins 10 ára, er enn
á bernskuskeiði, og hefir flest borið þess vott. En eg vil
vona, að það eigi svo mikið sameiginlegt bernsku mannsins,
að það eigi bæði æsku og fullorðinsár framundan, sem að
visu verður aldrei fyrir séð, livað kunna að flytja með sér.
En 10 ára afmælisbarn elur jafnan með sér glæsilegar vonir
um það, sem fram undan er, og eg vona, að féiagið okkar
sé svo líkt börnunum, að það hafi tröllaukna trú á lifið og
sterka löngun til þess að verða stórt.
Það má að vísu segja, að við stöndum ætíð á tímamót-
um, en þó finnst okkur, að timamót, sem bundin eru við
visst árabil, skilji í milli tímans með sterkari og gleggri lín-
um en dagur í milli dags og ár i milli árs. Á slíkum tima-
mótum, er vel þess vert, að gera sem gleggst upp reikning
sinn, ekki aðeins í fjárhagslegum skilningi, heldur og i
persónulegu framkvæmda- og athafnalífi. Við slíkt uppgjör,
ef samvizkusamlega er gert, mun þá margt fram koma, —
m a r g t, sem stefnt hefir í rétta átt og orðið einstakling-