Skinfaxi - 01.04.1935, Qupperneq 53

SKINFAXI
53
um og heildinni til góðs, — ýmislegt, sem miður hefir tek-
izt með og orðið hefir til tjóns eins, og e n n margt, sem
ógert er af því, sem ætti að vera framkvæmt. Slikur tími
er vel til þess falinn, að draga línur milli hins liðna og þess
ókomna, marka stefnur fyrir komandi tíma og blása að
nýjum þrótti og dug til framkvæmda.
Þegar við nú leiðum hugi okkar að því, hvort betur eða
miður hafi verið stofnað til þ e s s a félagsskapar, er hélt
stofnfuud sinn 21. nóv. fyrir 10 árum, þá munum við þó
geta, þrátt fyrir að mikið og margt vantar á, að áætlun okk-
ar og stefnuskrá hafi verið haldin og framfylgt, sagt með
réttu, að tímabært hafi verið að stofna til slíks félagsskapar
hér í þorpinu, og að hann hafi orðið okkur sjálfum og íhú-
um þessa kauptúns, til gagns, þrátt fyrir það að æskilegt
væri, að meira lægi nú eftir 10 ára starfsemi, en raun ber
vitni um. Til þess liggja margar ástæður.
Hér hefir í kvöld verið slcýrt frá hreyfingu þeirri, sem
ungmennafélagsskapurinn er sprottinn upp af, og starfi U.
M. F., þróun og hnignun. — Hér á landi hafði félags-
slefna þessi stórt land að nema, hugi allrar íslenzkrar æsku,
og að sameina hana til dáða og framkvæmda i íslenzku
þjóðlifi, sem á undangengnum tímum liafði að mestu verið
í kyrrstöðu. Verkefnin birtust hvert af öðru og kröfðust
samtaka átaka i skipulagsbundnum félagsskap. Stefnuskráin
var mörkuð og skrefið tekið stórt, eins og tilheyrði hugstórri
æsku. Og U.M.-félagsskapurinn seiddi til sín margt af áhuga-
mönnum og konum, sem að vísu voru ekki allt æskumenn
að árum, en í anda og hugsjónum.
Þetta félag er ræktað upp af hálfvisnuðum greinum U.M.F.-
skaparins, því að á þeim árum var hér í héraði, sem víða
annarstaðar hér á landi, að koma deyfð yfir félagsskapinn.
Og á næstu árum eftir að þetta félag var stofnað, hnignaði
félagsskap þessum svo mjög, að sum félög urðu óstarfhæf
vegna áhugaleysis og fólksfæðar, og nú er svo komið, að fé-
lög hér í sýslu eru sum hætt að starfa og önnur að leysast
upp. U.M.F. áttu á blómaárum sínum mestan sinn styrk í
sveitum þessa lands, og er þvi eðlilegt, að sá þróttur þverri
með hnignun sveitanna, og þeirri fólksfæð, sem nú er þar
orðin.
Þessi ástæða ætti þó ekki að vera gildandi fyrir kauptún
og kaupstaði, þar sem fólksfjölgun hefir orðið á kostnað
sveitanna, þar hljóta því aðrar ástæður að liggja til grund-
vallar.
Félagið okkar hefir stundum staðið svo tæpt með starfs-