Skinfaxi - 01.04.1935, Qupperneq 55

SKINFAXI
55
og konur, — félagsskapur, sem hverjum einstaklingi er i blóð
borinn, þótt mismunandi sterk sé þörfin. Félagsskapur, sem
segja má um, að hafi þrennskonar hlutverk að vinna: að
þroska einstaklingana, veita meiri gleði inn í lif þeirra, og
síðast en ekki sízt: að sameina hugi og hendur þeirra til
stuðnings og framgangs góðum og gagnlegum málum.
Þegar við lítum nú umhverfis okkur, hér í þessu kauptúni,
livort sem er nær eð fjær, sjáum við óteljandi störf og verk-
efni híða okkar. Fyrir okkur liggur ræktun, bæði hugar og
lands. Okkur á að verða það meira metnaðarmál en verið
liefir, að bæta það, sem aflaga fer á þessum stað, svo að
við með rökum getum hrundið þeim dómum, sem okkur e r u
dæmdir, að við séum liugsunarlaust og athafnalaust fólk.
Við skulum minnast þess, að það e r e k k i umhverfið, sem
fyrst og fremst mótar — eða á að móta — fólkið, og íbúa
hvers staðar, heldur fólkið s j á 1 f t, sem mótar u m h v e r f-
i ð og setur sinn svip á það.
Afmælisbarninu og afmælisbörnunum, ásamt gestum okk-
íir, get eg svo engis betra óskað, í tilefni þessa dags, en
að þeir beri giftu til að byggja upp þennan stað, í orðsins
fyllsta skilningi. Þá get eg vænzt þess, að rætur þær,
sem af þeirri ræktun vaxa, breiði sig viðsvegar, og muni
skila góðum gróðri.
Eg þakka svo gestunum fyrir hingaðkonm þeirra og þann
skerf, sem þeir með þvi hafa lagt fram til þess, að gera
þessa stuiul ánægjulega. Sérstaldega þakka eg Rannveigu Lín-
dal áhugasamt og ósérplægið starf, meðan hún var hér á
staðnum og starfaði í þessu félagi. Áhugi hennar var drif-
kraftur til allra framkvæmda, og hún leitaði jafnan eftir
nýjum leiðum, til þess að auka viðgang og velferð þessa
félags, og í fjarlægðinni hefir hún fylgzt með högum þess
og kjörum, og nú siðast lagt á sig ferðalag hingað, frá Sauð-
árkróki, til þess eins, að verða hér með okkur i kvöld. Og
eg sá engan æðrusvip á Rannveigu Líndal, er hún kom hing-
að á Lagarfossi, þólt sjór væri úfinn og kaldar viðtökur
af Ægis hálfu. Félagið þakkar þér, Rannveig, fyrir þína góðu
hlutdeild í fóstrinu á hvítvoðungsárunum og þann vinarhug,
er það jafnan fann hjá þér, og óskar þér góðrar heimferð-
ar og alls góðs i framtíðinni. Og ég, persónulega, þakka þér
—og ykkur öllum, félögum, — fyrir samstarf á liðnum tim-
um, sem mér er og verður ánægja að minnast.
Að lokum óska eg svo félaginu langra og starfsríkra lifdaga.
Karl Helgason.