Skinfaxi - 01.04.1935, Qupperneq 64

64
SKINFAXI
grafna manns. Hafði hellan legið á herðum hans; annars
hvíldu randir hennar einnig á grjóti; en höfuðið og hálsinn
verið sveigt niður, svo að hakan nam við bringu. Rétti hann
nú, með nokkrum erfiðismunnum, úr herðum og hálsi, er
farginu var af honum létt, og andvarpaði feginsamlega. Sveitt-
ir og moldugir mennirnir lutu niður að honum; rigndi nú yf-
ir hann spurningum: Hvernig honum liði, hvort hann mundi
nokkurstaðar brotinn eða meiddur, hvar hann kenndi sárs-
auka, livort grjótið lægi þungt á honum o. s. frv. Var liann
strax allvel málhress og gat leyst úr spurningum manna. Kvaðst
hann halda, að hann væri hvergi hrotinn né teljandi jneidú-
ur, og fyndi lítið til, nema i herðunum. Að visu kvaðst hann
ekkert geta sagt um annan fót sinn, því að til hans fyndi
hann ekkert.
Heyi'ðist nú kallað að ofan og spurt, hvort þeir hefðu ein-
hvers orðið vísari þar niðri. Höfðu þeir, er uppi voru, undr-
azt, að lilé varð á greftinum. Var nú kallað upp, að maður-
inn væri fundinn lifandi og lítt eða ekki skaddaður. Illjóp
einn mannanna þegar inn i hæinn með þessi gleðitíðindi, en
mæðgurnar komu út og skyggndust niður i brunninn.
Kallað var nú að neðan, að draga upp tunnuna. Þurfti að
hraða greftinum, lil þess að losa manninn sem fyrst. Sótti
að honum ákafur skjálfti, við það að anda að sér liinu kalda
lofti, er streymdi niður í brunninn. Skrifaði þá Baldvin nokk-
ur orð á miða og bað vinnumann sinn að færa konu sinni
og liafa hraðan á. Kom sendimaður aftur eflir litla stund
með spíritus í glasi. Bað Baldvin nú um heitt kaffi. Hellti
hann nokkrum dropum af spíritus í það og lét Jón dreypa á
því með stuttu millibili. Fengu fleiri að smakka á innihaldi
pytlunnar og eyddist fljótt úr lienni. Sendi Baldvin i þriðja
sinn lieim og bað konu sína að senda sér meira af spíritus,
til þess að hressa upp á verkamenn.
Sóttist seint að grafa frá manninum, bæði vegna þrengsla
í brunninum, og þess, að mjög varlega varð að taka grjótið
í kringum hann, svo að hann sakaði ekki. Sat Baldvin undir
herðum hans og sveipaði að honum klæðum, jafnótt og losað
var frá honum grjótið. Loks var maðurinn allur Iaus, nema
annar fóturinn. Stóð hann í vatni upp í injóalegg og var sig-
inn að honum sandur og leir, svo þélt, að honum varð hvergi
þokað. Brá þá Baldvin stóru hálsneti um Jón miðjan, festi í
það kaðal og lét þá taka í, sein uppi voru, en sjálfur liðkaði
hann fótinn til og gróf frá honum leðjuna. Losnaði hann þá
von bráðar og var Jón dreginn upp úr brunninum. Gekk
hann i bæinn studdur 2 mönnum. Voru síðan dregin af hon-