Skinfaxi - 01.04.1935, Qupperneq 66

66
SKINFAXI
Jón hresstist furðu fljótt. Eftir nokkra daga var hann orð-
inn vinnufær.
Um vorið færði hann Baldvini i Garði eina af ánum sin-
um og bað hann að þiggja fyrir hjálpina. Tók Baldvin við
ánni, en síðar gaf hann hana Helga, syni Jóns, er var í fóstri
hjá honum.
Sumarið eftir gróf í herðunum á Jóni. Átti hann lengi í
þeirri meinsemd. Stundaði Baldvin í Garði sárið og græddi
að lokum.
Steingrímur Baldvinsson, Nesú
Útgáfnr Jijóðsagna.
A seinni árum hefir hver útgáfan af þjóðsagnabókum rekið
aðra. Og allar eru útgáfurnar, svo að segja, sín með hverju
sniði. Þær eru að minnsta kosti í átta mismunandi bókarform-
um. Þá hafa verið birtar, í blöðum og allskonar ritum, fornar
og nýjar þjóðsögur, sem ætlu heima i vönduðu þjóðsagnasafni.
Allt þetta bendir á ósamræmi, rugling og skipulagsleysi í út-
gáfu þjóðsagna. Útgefendurnir eru margir og hver þeirra gef-
ur út þjóðsögur eftir sínu höfði, án þess að vera í samvinnu
hverir við aðra. Þetta er afleitt fyrirkomulag. Skemmlilegast
hefði verið, að allar þjóðsagnaútgáfur væru með sama sniði
og formi eins og l^jóðsögur Jóns Árnasonar, Þjóðtrú og þjóð-
sagnir Odds Björnssonar og það, sem út er komið af þjóðsög-
um Sigfúsar Sigfússonar. Það verður ekki ráðin bót á skipu-
lagsleysi þjóðsagnaútgáfunnar, fyr en eitthvert einstakt félag
sér um prentun og útgáfu allra þjóðsagna, sem gefnar eru út
á landinu. Félag, sem hefði þetta á hendi, þyrfti að hafa sér
við hönd þjóðsagnanefnd, sem annaðist söfnun þjóðsagnanna
úti um byggðir landsins, tíndi saman sagnir og sögur, sem
dreift er innan um blöð, og önnur óskyld efni i öðrum ritum.
Þá mun vera mikið af nýtilegum þjóðsögum ó])rentuðum, í
liandritasöfnum, sem sjálfsagt væri að taka með í þjóðsagna-
safn.
Hjá kynslóð þeirri, sem nú er komin að fótum fram, lifir
enn allskonar sagnafróðleikur, sem óðum hverfur og deyr út,