Skinfaxi - 01.04.1935, Side 68

68
SKINFAXI
Enn drnpir hlííin Jiar sem Eyvindur féll.
Þú kvaddir okkur í langdeginu, þegar
sólin hló við landinu okkar og blómin
anga öll. Þú þekktir raddir vorsins;
söngelskur hugur þinn fann þar sain-
hljóm.
Eg man sérstaklega eftir þér i sam-
bandi við vorið. Ekki vegna þess, hversu
ungur þú varst. Heldur vegna þeirra
starfa, sem þú ræktir ])á venjulega. Það
fylgir því lítil vegtylla, að vera smali
og ganga til ánna um sauðburðinn, sem
Eyvindur Magnússon kallað er. En mjög getur á því riðið um
afkomu búandans, hversu það starf er
leyst. Eg hygg, að ])ú hafir gert þetta starf að íþrótt þinni
og þú fannst fögnuð í verkinu. Hverri kind gafstu heiti, þó
margar væru, og þekktir glögglega einkenni þeirra hverrar
um sig. Það bar oft við um aðrekstra vor og haust, þar sem
margt fé var saman komið víðsvegar að, að þú sýndir óvenju
næman glöggleik á mörk og einkenni fjárins.
Það er bæði auðvelt og ljúft, að minnast hvers manns
helzt að því, sem honmn lét bezt. En það var fleira en þetta,
sem þér féll að geði.
Þú varst hagleiksmaður í verkum þínum, ljóðelskur, söngv-
inn og fróðleiksgjarn. Þessa hæfileika reyndir þú að dafna
með þér, eftir því, sem föng stóðu til. Vegna mannkosta þinna
hafðir þú unnið þér traust og virðingu þeirra, er þig þekktu.
Það gat ekki brugðizt, að þú hefðir orðið fyrirmyndarbóndi,
hefði þér enzt líf og heilsa til þess. Að því starfi hlauztu
að dragast; þú varst því samgróinn. Fyrst og fremst var það
erfð frá foreldri þínu og svo einnig, að þú varst hugheilt
sveitabarn, en til bændastarfsins brást þér sízt ráðdeild og
reglusemi.
Annað er vorhugur en vetrarhugur. Annað er hugrekki
manna á greiðum og ruddum brautum, en á ferð um klungur
og illar torfærur. Það er auðveldara, að sýna karlmennsku
og kjark, ])egar heilsan er heil og lifsþrótturinn ærslast í
hverri taug og magnþrungið fjörið dunar i æðum manns, en
þegar heilsuleysi, langvarandi veikindi, smámsaman stela af
þrekinu, lama fjörið og kefja lifsgleðina.