Skinfaxi - 01.04.1935, Qupperneq 77

SKINFAXI
77
anna, að hverjum þeim, er þessu ann, hlýtur að vera óbland-
in nautn að lesa hana. Og í hana geta ungmennafélagar sótt
hvöt og styrk til góðra verka.
Tindar er nafn á smásagnakveri, sex söguin eftir Þorstein
Jósefsson. Höf. er ungur maður, Borgfirðingur, og hefir
dvalið um hríð í Sviss og Þýzkalandi við nám. M. a. kynnti
hann sér æskulýðshreyfingar í þeim löndum og hlaut til þess
dálítinn styrk frá U. M. F. í. — Sögur hans eru skrifaðar af
hita og krafti, og i beim eru viðamikil efni og óvenjulegar
persónur. Ekki leynir það sér, að hér er byrjandabók, jjvi
að höf. hefir ekki full tök á hinum óstýrilátu efnum sínum.
Iín ýmsar lýsingar í bókinni eru góðar, og virðist full ástæða
til að vænta snjallra verka frá höf., með aukinni æfingu í
sagnagerð.
Nokkur Ijóðmæli eftir fíjörgvin Halldórsson er líka bvrj-
andabók eftir kornungan mann. En hér þarf lesandinn engu
að spá um framhaldið, þvi að höf. var heilsulaus frá blá-
bernsku og lézt 22 ára gamall árið 1920. Eg liitti þetta unga,
íeiga skáld einu sinni, og minnist hans glöggt. Það var á
fjórðungsþingi Sunnlendingafjórðungs U. M. F. í. á Þingvöll-
um vorið 1919. Björgvin hafði þá fvrir skömmu stofnað U.
M. F. í Þingvallasveit, — hann átti heima á Kárastöðum, —
og var fulltrúi þess á þinginu. Eg lield hann hafi haft heit-
astan áhuga, okkar, sem þar voruni, og hann var okkar allra
kunnugastur hinum helga sögustað. Þess vegna varð ekki
hjá þvi komizt, að eftir honum væri tekið. — Litla ljóðakver-
ið, sem mamma hans hefir gefið út til minningar um dreng-
inn sinn, rifjar upp fvrir mér þessi björtu vordægur á Þing-
völlum. Ljóðin sjálf bregða upp hugþekkri mynd af áhuga-
sömum, gáfuðum, særðum unglingi, sem skilið liefir þau
eftir i stað vonanna, sem liann tók með sér í gröfina. Þau
kalla fram í hugann stef Rydbergs:
„Vi ana furstar der barn vi blicke,
men vuxna kungar vi finna icke.“
Skinfaxa hafa borizt tvær prýðilegar drengjabækur:
Strákarnir, sem slruku eftir Böðvar frá Hnífsdal, og Við
skulum hahla á Skaga eftir Gunnar M. Magnúss. Hin síðar-
nefnda er framhald af sögunni um fíörnin frá Víðigerði, sem
liom út í fyrra og seldist upp á injög skömmum tíma. Báðar
þessar nýju drengjasögur eru injög prýðilegar, skemmtilegar