Skinfaxi - 01.04.1939, Qupperneq 22

22
SKINFAXI
henda á mörg atvik gagnstæÖ þessu, þar sem ölæði og
kæruleysi veldur slysum og óhöppum, en eg læt það
vera á þessum stað. Við eigum yfirleitt að festa hug-
ann við það góða og benda niitima æskunni á fögur af-
rek sem leiðarmerki, en ekki stöðugt að stagast á því,
sem aflaga fer, eins og væri það eina fyrirmvndin. —
Ög eg þykist — með þessum atburðum, sem eg nefndi
— hafa sannað það, að táp og þrek íslenzkrar æsku er
enn mikið, og að gáfur og skáldlegir liæfileikar eru
enn einkenni íslenzkrar alþýðu. Stofn þjóðarinnar er
sterkur, og hann fellur ekki né fölnar, þótt einstöku
grein kali og felli blöðin.
íþróttir og þrekraunir. Saga okkar eigin þjóðar
geymir mörg fögur afrek. Hún geymir margar sagnir,
þar sem likamlegt þrek og afburðir i íþróttum bjarga
lífi ástvina og samherja. Eg get ekki stillt mig ura,
að minna á tvo atburði úr fornsögunum, sem eru i
einu frábær íþróttaafrek og ])rekraunir.
Þið munið öll eftir Helgu jarlsdóttur, -— „sem bjarg-
aði lífi sona tveggja“. Sundafrek hennar sýnir iþrótl
á háu stigi og þó einkum andlegt þrek og þor.
Ollum hlýnar um hjartarætur, er þeir minnast út-
lagans í Drangey, er synti einn óralangan veg, lil að
bjarga lifi bróður síns. Og þótt synir samtíðarinnar
liafi levst sömu þraut af höndum á síðustu árum, þá
ber afrek Grettis enn langt af, svo var aðstöðu-munur-
inn mikill.
En þetta er hið háleita mark íþróttanna, að efla ki’aft-
nna, til að geta orðið sjálfum sér og öðrum að liði á hin-
um stóru slundum lífsins.
Niðurlagsorð. Eg vil svo enda orð mín eins og eg
byrjaði, að hvetja æskuna til íþrótta. Þær eru hollasta
viðfangsefni frístundanna og sterkasta vörnin gegn
tælandi freistingum nautnalyfja og lauslætis. Þær efla
reglusemi og drenglyndi, sem eru höfuðkostir hvers
vaxandi manns. Og þær geta fætt af sér ('>dauðleg þrek-