Skinfaxi - 01.04.1939, Qupperneq 34

34
SIvINFAXI
Aðalsteinn Sigmundsson:
Heilsuvernd.
Ekkert er jafn-ófrávíkjanlegt og nauðsynlegt skilyrði
fyrir hamingju manna og vellíðan sem lílcamleg heil-
brigði þeirra - lieil heilsa. Hún er því það, sem hver ein-
staklingur lilýtur fyrst og fremst að sækjast eftir sjálf-
um sér til handa, og samfélagið til lianda þegnum sin-
um.
Heilsa manna er undir mörgu komin, sjálfnáðu og
óviðráðanlegu. Hún veltur á líkamsgerð inanna og erfð-
um frá fyrri kynslóðum, á méðferð einstaklingsins í
bernsku, viðurværi hans, líkamsþjálfun og likamshirð-
ingu, andrúmslofti og starfi, og á mörgu fleiru, sem of
langt yrði liér upj) að telja. Þó að margt af þessu sé
að vísu svó vaxið, að skeika verði að sköpuðu um það,
þá er það víst, að hverjum manni er í sjálfs vald sett,
að hafa merkileg og víðtæk áhrif til heilsuverndar
sjálfs sín og annarra, ef hann hel’ir til þess þekkingu,
hugsun og vilja.
Það blasir við, að það er hið þarfasta verk, að vekja
þjóðina til aukinnar heilsuverndar, hvort sem á það er
litið frá sjónarmiði menningar eða metnaðar, eða frá
Iireinu og beinu hagsmunasjónarmiði. Slík vakning
leiðir til menningarlegra lifs, betri líðunar og aukinnar
velmegunar. Hér er þvi um að ræða starfsemi, sem er
vafalaust í verkahring ungmennafélaganna. Enda hafa
þau látið heilsuvernd að ýmsu leyti til sín taka á liðn-
um árum, þó að það hafi verið minna og óskipulegra
en nú verður við unað. Eimnitt nú er tímabært að hefj-
ast handa um heilsuvernd alþýðu manna á landi hér.
4 öðru Ieitinu er kostur margháttaðrar þekkingar, sem
verða má að ómetanlegu liði í þessu efni. Á hinu leit-
inu er ýmislegt i lifnaðarháttum, aðhúð og venju-