Skinfaxi - 01.04.1939, Síða 45

SKINFAXI
45
lil lesírar og vorum við velkomnir inn i vinnustofu
þeirra í frístundum okkar. Flest kvöld dvöldum við
þar fleiri eða færri. Var þá stundum unnið, stundum
skrafað og bar margt á góma. Endurminnigarnar um
þessar stundir eru eitt af þvi bezta, sem eg á frá þess-
um tima. Fer ekki bjá því, að þær rifjist nú upp hjá
mörgum okkar, nemendanna frá Eiðum, og að við
hugsum þá jafnframl til frú Sigrúnar Blöndal með
samúð og bluttekningu. Hún átti líka sinn þátt í því,
að vinnustofa þeirra Blöndalshjónanna var athvarf
okkar og annar skóli.
V.
Ilversdagslega var Blöndal glaður og reifur bafði
sjjaugsyrði á reiðum liöndum og líf og áhugi vaknaði
hvervetna, þar sem bann var. Hann var tryggur og vin-
íastur og átti til þá hlýju í framkomu, sem endast mun
þeim, sem nutu hennar, allt þeirra líf. Hann var bé-
gómalaus maður, gæddur eldlegum áhuga, ósérplæg-
inn og ölull. Aliar þær trúnaðarstöður, sem bann var
kosinn í, bera vott um traust manna lil lians. Hann sótt-
ist ekki eflir slíkum blutum. Sá hugsunarháttur smá-
mennanna, að það sé virðingarauki að vera í stjórnum
og nefndum, var fjarri bonum, sem vænta mátti. A
l'yrri árum sinum evstra var liann aðalforgöngumaður
ungmennafélagsbreyfingarinnar þar um slóðir, og
margt í viðhorfi lians lil ýmsra mála á seinni árum má
sennilega rekja til áhrifanna frá þeim andlegu straum-
um, sem sá félagsskapur bar bingað með sér. Og i raun-
inni vann bann alla æfi i anda þeirra, þó að önnur
ábugamál yrðu ofar í lmga bans, þegar fram liðu stund-
u-. „Ræktun lýðs og lands“ var það, sem hann lifði fyrir.
VI.
Blöndal var ættjarðarvinur og liann unni Austurlandi,
þó að bann væri orðinn fulltiða maður, þegai- liann