Skinfaxi - 01.04.1939, Qupperneq 52

52
SKINFAXI
Þessi sjálfmenntaði maður, sem las og skrifaði Norð-
urlandamálin, ensku og þýzku, fylgdist alltaf með
fræðiritum um samvinnufélagsskap, fjármál og hag-
fræðileg efni, sem rituð voru á þessum tungumálum.
H,ann var t. d. vel kunnugur rekstri ensku samvinnu-
lieildsölunnar, og þróun samvinnufélaganna hjá flest-
um enskumælandi þjóðum. Margvísleg rit um þessi
efni eru í bókasafninu í Húsavík.
Þingeyingar, sem áttu leið lil Húsavíkur, siðastliðin
30—40 iár, létu það sjaldan gleymast, að hitta Benedikt
og koma í Bókasafnið. Hann var lika léttur á fæti, liress
í máli og Iieili að starfi til hinztu stundar. Hann skipti
starfstimanum milli kjörbarna sinna, Kaupfélags Þing-
eyinga og Bókasafns Þingeyinga. Vann fyrri liluta dags-
ins í skrifstofu kaupfélagsins, en síðari hluta dagsins í
Bókasafninu.
Þessi kjörhörn hafa verið ljósberar hvort á sínu sviði.
Bókasafnið hefir varpað geislum sinum á vegu þeirra
manna, sem eru að leita sannleikans, og lieldur því
vonandi áfram. — En vitavörðurinn hefir nú
lokið starfi sínu, stungið merkinu i völlinn og stigið á
skip áleiðis til fvrirheitna landsins.
Aðalsteinn Sigmundsson:
Þjórsártún.
Þegar hugur minn reikar um minningarnar frá liðn-
um starfsárum mínum í ungmennafélögunum, verður
honum furðulega tiðstanzað við einn sérstakan stað.Eg
veit, að eg er ekki einn um það, að eiga margar og
merkar og góðar félagsminniiigar við þann stað tengd-
ar. En staðurinn hefir um langan aldur verið miðstöð
og sameiginlegt heimili Ungmennafélaganna og ann-