Skinfaxi - 01.04.1939, Qupperneq 60

60
SKINFAXI
stund var metin til fjár — þjóðin átti orðið nýjan
æfintýraheim, heim auðsins. Landið varð fjarrænna
en áður og hlutur þess í skapi manna varð þvi minni
sem þeir fjarlægðust náttúru þess meir.
En að þessum ármn liðnum án mikils sýnilegs ár-
angurs í þá átt, sem menn liöfðu gert sér vonir um,
var sem þjóðin vaknaði af þungum og erfiðum
draumi.
Út úr hinum glæsilega lieimi gróðans, sem menn að
minnsta kosti álitu að vera, kom liún í mörgu tilliti
fátækari en áður, og ekki Iivað sízt, að hún hafði fjar-
lægzt þiá náttúru lands síns, sem fóslrað hafði hana og
sett á hana sinn svip.
Þetta sáu hinir framsýnustu menn fljótlega og tóku
að herjast fyrir aukinni ræktun landsins og þjóðarinn-
ar við þess eigin harm.
Upp úr þeim jarðvegi eru sprottnir héraðsskólarnir,
þar sem æska landsins hópast saman til náms og þroska,
lærir að þekkja landið sitt, minningar, sem við það eru
tengdar, og elska það.
Undanfarna daga liefir fjöldi æskumanna i höfuð-
staðnum og nágrenni hans tekið höndiun saman um að
stiga nýtt skref á þessari braut.
Þelta skref er stofnun Farfuglafélaganna.
Uppátæki þýzku stúdentanna að leita úl i sjáli'a ó-
snerta náttúruna, burt frá öllu því ónáttúrlega, sem
ldaðið hafði verið upp i kringum ])á af hinum ytri
skilyrðum og heft lífsþrá þeirra og leit að fegurð og
hreysti — það og stofnun héraðsskólanna eru straum-
ar, sem liggja í sömu átt.
En undanfarin síðustu ár hefir æskan sjálf sýnt vilja
sinn í þessum efnum, með því að leggja leið sína út í
náttúru landsins, i leit að hvíld frá þeim óeðlilegu öfl-
um, sem hún lifir og hrærist í dag hvern.
Þetta á e. t. v. einkum við um bæjaæskuna. En
sveitaæskan hefir einnig lagt út á nýjar brautir í þessum