Skinfaxi - 01.04.1939, Qupperneq 79

SKINFAXI
79
tóbaki, á 700 manna samkomu sambærilegri við hin frægn
mót við Þjórsárbrú?"
Skinfaxa hafa borizt tveir fjölritaðir bæklingar, allmiklir,
um vandamál, sem Umf. fjalla um og vilja leggja lið sitt til
að leysa. Báðir eru þeir greinargerðir, eða hluti úr greinar-
gerðum, til stjórnarvalda ríkisins, frá mönnum, sem þau hafa
falið að athuga þessi mál. Annað ritið fjallar um fræðsiu-
mái sveitanna, eftir Aðalstein Eiríksson, skólastjóra í Reykja-
nesi. Hefir hann, sem kunnugt er, sett fram tillögur um gagn-
gerðar umbætur á núverándi ófremdarástandi þeirra mála,
og birtust þær fyrst í ritgerð hans i Skinfaxa 1933. Fékk
hann aðstöðu til að reyna tillögur sínar í Reykjanesskóla,
er hóf starfsemi undir stjórn hans 1934, og er nú þjóðkunn-
ur. Jafnframt var honum falið, að gera rökstuddar tillögur
til fræðslumálastjórnar, um skipun fræðslumála i sveitum
landsins. Eru þær tillögur með greinargerð i ritinu. Fara
þær í sömu átt og nefnd ritgerð höf. i Skinfaxa, en eru
nokkru fyllri. Hefir þegar verið allmikið um þær rætt i
blöðum.
Hitt ritið er fjögur útvarpserindi, er Ludvig Guðmundsson
skólastj. flutti um atvinnuleysi æskumanna og ráðstafanir gegn
því og afieiðingum þess, En L. tí. hefir mjög láfið ])að vanda-
mál til sín taka, og kynnt sér það erlendis, að tilhlutun rikis-
sfjórnarinnar. Gerir hann í erindum sínum grein fyrir sögu
þessa máls liér heima, aðgerðum nágrannaþjóðanna í því,
og svo að lokum tillögum sínum til úrbóta. Skortir nú miklu
fremur framtak en umræður og uppástungur í máli þessu.
G u ð m u n d u r B ö ð v a r s S o n: Hin hvítu skip.
Bókaútgáfa Heimskringlu. Reykjavík 1939.
Eg sat við skrifborðið og var að lesa síðustu próförkina
af Skinfaxa, þegar þessi bók kom inn úr gættinni, ný úr prenl-
vélinni. Vegna slíkrar bókar er ekki áhorfsmál að láta prent-
arana bíða einn dag eftir próförkinni og rýma til fyrir rit-
fregn. Þvi að Guðmundur Böðvarsson sýndi það með fyrri
bók sinni „.Kyssti mig sól“, að hann er skáld, sem vert er
að veita fyilstu athygli. Auk þess er hann góður forystumað-
ur í ungmennafélagi sveitar sinnar, og þó að það hafi sjálf-
sagl litla þýðingu fyrir skáldskap hans, (hver veit þó?), þá
er liann nákomnari okkur Skinfaxa fyrir bragðið.
Þessi nýja bók efnir glæsilega þau heil, sem skáldið gaf
með fyrri bókinni, og gefur ný heit og stór. Hér er hverl