Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1950, Page 2

Bankaseðill Badenis
Saga eftir Frank Browulee
Badeni, sem vann í gullnámu hjá Jóhannes-
borg, fékk bréf frá konu sinni. Skólakennarinn
í heimkynnum hennar hafði skrifað það fyrir
hana.
Bréfið var á þessa leið:
Minn kæri eiginmaður!
Ég vona þér líði vel. Okkur líður öllum
vel niðri í jörðinni. Aftur á móti er mikið
hungur í þessu héraði. Gerðu svo vel að
senda hið fyrsta peninga, svo sem £5
sterling, svo ég geti keypt matvæli handa
mér og þínum sveltandi afkvæmum.
Kaupmaðurinn neitar um fæðu, segist
ekki bera traust til fjárhags þíns, þess
vegna er lánstraustið tiltölulega veikt. Ég
mun kaupa mjöl fyrir þessi £5, sem þú
væntanlega sendir mér með næsta pósti.
Með fyrirfram þakklæti.
Þín einlæg eiginkona.
Mamtolo.
Badeni kunni ekki að lésa. Svo þegar hann
var búinn að opna umslagið og rjála við bréfið
og virða það fyrir sér úrræðalaus, frá öilum
hliðum, fór hann með það til innfædda skrif-
arans í námuskrifstofunni.
Skrifarinn las bréfið og útskýrði fyrir Bad-
eni, hvernig hann ætti að bera sig til að senda
peninga til sinnar þurfandi eiginkonu og fjöl-
skyldu. Pappírspeninga ætti að setja í umslagið
með bréfinu, og svo ætti að setja bláan kross
á umslagið til að sýna, að innihaldið væri verð-
mætt. Fjögra pensa aukafrímerki ætti að setja
á bréfið, svo þess yrði betur gætt í flutningi.
Badeni fékk skrifarann til að skrifa bréf til
konunnar og svara fjárbeiðni hennar. Hann
kunni skil á pappírspeningum, sagði hann, og
hann skyldi sjálfur láta þá í umslagið.
Skrifarinn reit bréfið:
Kæra frú!
Sendibréf þitt móttekið. Það hefur vald-
ið mér mikilli hryggð. Hérmeð sendi ég
£5 (fimm pund) til framdráttar þér sjálfri
og börnum vorum á meðan mín óhjákvæmi-
lega fjarvera varir.
1 fullkominni einlægni, kæra frú.
Þinn virðingarverði eiginmaður.
Badeni.
Badeni féll ekki allskostar við tóninn í bréf-
inu. Hann færðist undan orðinu „virðingar-
verður", þegar það var notað um afstöðu hans
til konu hans, en bréfið mundi gera sitt gagn.
En hann krafðist þess samt, að skrifarinn bætti
við eftirskrift: „Ég vona þér líði vel. Mér líður
enn vel“.
Með þetta skjal lagði Badeni leið sína til
lítillar búðar, þar sem hann hafði stöku sinn-
um gert smávegis kaup, sem hann hafði jafnan
verið ánægður með. Ljósgulu stígvélin, sem
hann hafði keypt þar, „sungu“ ennþá skemmti-
lega, þegar hann gekk, þó hann hefði átt þau
í nokkra mánuði. Harmonikan, satt var það,
átti til að hiksta, þegar stutt var á vissar nót-
ur, en það var ekki kaupmanninum að kenna,
því hann gat ekki talizt bera ábyrgð á því, að
hljóðfærið hafði vöknað í miklum og óvæntum
regnskúr. Tinkassi með stórum hengilás varð-
veitti nú eign hans örugglega.
1 sérhverju tilliti hafði Badeni reynzt kaup-
maðurinn vingjarnlegur og trúverður náungi.
Hann hafði gefið sjálfum sér nafnið Tanda-
bantu (elskaður af fólkinu) og málað það með
stórum stöfum á nafnskiltið sitt. Nafnið var
það, sem fyrst hafði laðað Badeni að búðinni.
Ráðleggingar Tandabantus í verzlunarmál-
um voru oft miðaðar við að vekja trúnaðar-
traust: Þessi eða hinn hlutur var einungis til
sölu handa fávísum Shangönum og slíku fólki,
sem ekkert vit hafði á gildi hlutanna. Badeni
myndi auðvitað biðja um eitthvað betra, og þó
verðið væri ef til vill lítið eitt hærra, myndi
hann fá miklu meira fyrir peningana sína. Ráð
eins og þetta voru gefin í hvíslandi róm, svo
hinir viðskiptavinirnir skyldu ekki heyra, og
260
VÍKINGUR