Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1950, Síða 20

skips og þrisvar á dag eru öllum skipunum gefnsr
upplýsingar um afla alls flotans. Þú krefst þess aC fá
nákvæmar upplýsingar um hvað hvert hinna skipanna
fyrir sig hefst að, en villt ógjarnan upplýsa of ná-
kvæmlega um ganginn hjá sjálfum þér. Karl, loftskeyta-
maðurinn, kemur með fréttalistann og skipstjórinn les
hann yfir. Rheinland fiskar vel, en Nordmeer hefur
rifið vörpuna, það getur verið að varpan hafi sprungið
utan af of miklu fiskmagni, eða að hún hafi lent á
skipsflaki. Seeteufel hefur ekkert fiskað.
Allt benti til þess, að norðar væri veiðin betri. Það
voru alltof mörg skip á okkar slóðum, svo að um nótt-
ina sigldum við norður eftir aftur, á stað ca. 100 mflur
austur af Duncansby Head. Þar höfðum við veiðisvæðið
einir út af fyrir okkur og fiskuðum vel. Fyrst 100,
þá 150 og síðan 200 körfur. Skemmtilegt og jafnt fiski,
og um kvöldið höfðum við 1100 körfur í lestinni. Eitt
kvöld, er við vorum nálægt togara frá Hull, settum
við út léttbátinn og sóttum skipstjóra hans yfir í okk-
ar skip og spjölluðum við hann um fisk og fiskveiðar
þangað til kl. 4 um morguninn. Hann kom með nokkrar
dósir af sígarettum handa skipverjum öllum. Síðan
skeggræddu hinir tveir skipstjórar um veiðiferðir til
fslands og Bjamareyjar.
Við höfðum gott fæði. Vorum búnir með 14 daga
kost og borðuðum allir í sama borðsal. Um borð í tog-
ara er enginn tími né rúm til sérborðshalds. Morgun-
verðurinn var ávallt fiskur og te, kl. hálf sex. Síðasta
máltíð dagsins var einnig alltaf fiskur. Aðalmáltíðin,
sem snædd var rétt fyrir hádegi, var ágæt súpa og
nóg af kjöti og kartöflum. Við gátum valið úr mörg-
um tegundum af fiski til átu, því þótt við legðum okk-
ur sérstaklega eftir síld, fengum við alls konar lost-
ætar fisktegundir í vörpuna. Þar var ýsa, lýsa og þorsk-
ur. Stundum nokkrir Lemmon Sole kolar og fáeinar
fallegar lúður.
Vitinan er erfiti.
Hásetarnir voru leiknir í starfi sínu. Þetta er erfið
vinna og vinnutíminn langur. Þeir eru næstum stanz-
laust á dekki frá kl. sex að morgni til kl. ellefu að
kvöldi. Annar og fyrsti stýrimaður voru við hið kraft-
mikla spil, er hífði upp vörpuna. Bátsmaðurinn og tveir
hásetar við fremri gálgann til að taka á móti hinum
þunga forhlera og netjamaðurinn ásamt öðrum tveim
hásetum við afturgálga á afturhlera. Wicky reyndist
vera eini skussinn um borð. Hann var bæði smávaxinn
og ófríður. Ef einhver hlutur lá í hirðuleysi á dekkinu,
var alveg víst að Wicky steig yfir hann. Hann var
alltaf seinastur til vinnu, en fyrstur í koju.
Maður vissi aldrei fyrirfram hvenær mikill fiskur
myndi koma upp í vörpunni. Á fimmtudagin var veðrið
heitt, stillt og engin gári á sjónum. Skipstjórinn sagði
hvað eftir annað, að ómögulegt væri að ná síld í svona
indælu veðri, en þrátt fyrir það fengum við fisk í
hverju holi. Hinir þungu hlerar komu upp og maður
sá netið langt og vítt brjóta hið slétta yfirborð hafs-
ins. Stundum var hægt að gizka á, hve mikill fiskur
var í pokanum eftir því hve „róparnir" voru strengdir.
Þá kom fyrir að pokinn braust upp á yfirborðið fullur
af fiski. Það var dýrleg sjón. Þá hrópaði skipstjórinn
stundum: „Hífa strékar, tíminn er peningar!" Eða
„hífið varlega", og síðan „hífið hægt, netið getur rifn-
að“.
Sú hætta vofir ávallt yfir, ef mikill fiskur er í vörp-
unni, að netið rifni og allur aflinn hverfi aftur í sjó-
inn. Þegar vindan meö brauki, bramli og erfiðismun-
um hífði pokann fullan af fiski, stóðum við allir á
öndinni. Stór og bústinn pokinn sleppur inn fyrir borð-
stokkinn og annar stýrimaður skríður undir hami og
leysir pokabandið, svo allur fiskurinn veltur niður á
dekkið. Fiskurinn er síðan hreinsaður, aðgreindur og
lútinn niður í lestina, síldin í salt, hitt í ís. Sðan erum
við tilbúnir fyrir næsta drátt.
Á Doggerbanka.
Unnið er stanzlaust allan tímann. Fyrstu vikur veiði-
tímabilsins (vertíðarinnar), þegar þessi ferð er farin,
er aldrei togað á nóttunni. — Nú er veitt sunnar, á
hinu grunna vatni Doggerbanka og togað fyrir síld
allan sólarhringinn. Fiskimennirnir hafa ekki hátt kaup.
Hásetar hafa lágt mánaðarkaup, en þeir fá hundraðs-
hluta af verðmæti aflans. Skipstjórinn hefur ekkert fast
kaup, en á allt sitt undir veiðinni.
Veðrið er alltaf gott. Á laugardag höfðum við fengið
yfir 5000 körfur í lestina. Einn góðan dag ennþá, og
við hefðum fullt skip. Sunnudagur varð þokudagur, en
enn var haldið áfram og í síðasta holinu kl. 9 um
kvöldið fengum við 250 körfur, bezta hol ferðarinnar.
Við gátum ekki komið meiru niður. Höfðum nú rúmar
4000 körfur af síld um borð, eða 1.600.000 stykki fyrir
þýzku þjóðina, og auk þess allmikið af öðrum fiski.
Heimleitiis.
Stefnan var nú sett á Elbe vitaskin og siglt með
fullri ferð í þokusúld og næturhúmi. Við fórum 'fram
hiá Cuxhaven um kl. 11 á þriðiudagsmorgni og lögð-
umst upp að bryggju í Altona kl. 3 um eftirmiðdag-
inn. Nokkrir menn biðu komu okkar á brvggjunni og
einn eða tveir veifuðu til okkar. Áberandi gerðarleg
kvenpersóna vakti sérstaka athygli mína og spurði ég
stýrimanninn, hver sú væri, þar eð það var nokkuð
óvenjulegt að svona tíguleg kona biði innkomu togara.
Þetta revndist konan hans Wicky, en það hefði manni
aldrei dottið í hug.
Þýtt: M. Jensson.
Helga: — Ætli Jón viti að ég er rik?
Gunna: — Hefur hann beðið þín?
Helga: — Já, í gærkveldi.
Gunna: — Þá hlýtur hann að vita það.
'Ár
Klmtiskerinn: — Hvenær fæ ég reikninginn greidd-
ar.? Ég er orðinn dauðleiður á loforðum yðar.
Rithöfundurinn: — Það skal verða rétt bráðum. Þér
skuluð fá peningana undir eins þegar ég fæ ritlaunin,
sem útgefandinn á að greiða, ef hann kaupir skáld-
söguna, sem ég ætla að senda honum, þegar hún er
tilbúin. Ég ætla að byrja á henni jafnskjótt sem ég
dett ofan á hæfilegt efni.
27B
V í K I N □ U R