Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1950, Síða 53

Göngur síldarinnar milli Noregs og Islands, samkvæmt endurheimtum á merktri
síld. Allar síldarnar, sem gengi'ö hafa til Noregs frá íslandi, nema ein, veiddust
síðastliðið vor (1950). Athyglisvert er það, að aðeins ein síld, merkt við Noreg,
hefur fengist við fsland. Kann það að st.anda í sambandi við dræmar göngur stofs-
ins til Norðurlands þrjú s. I. sumur.
Migraiions of Hemngs
í.eiween
Norway and lceland
tímabilið frá 1940—1949, að báðum þeim árum
meðtöldum. Þessu tímabili má greinilega skipta
í tvennt, og verður þá annars vegar árabilið
1940—1944, þegar íslendingar voru einir um
hituna og hlutfallslega lítið var sótt á miðin,
hins vegar árin 1945—1949, þegar sókn íslend-
inga færist í aukana_, útlendingar koma til sög-
unnar og aflamagn minnkar stórum, bæði sem
heild, og eins og það er, miðað við fyrirhöfn.
Á fyrra tímabilinu er meðalskipafjöldinn við
Norðurland 144 árlega, en á því síðara eru
skipin 413, og eru þá aðeins talin Norðurlanda-
skipin, en ekki þýzk eða rússnesk veiðiskip. ís-
lenzku síldveiðiskipin stækka úr 60 smál. upp
í 72 smál. að meðaltali og verksmiðjukosturinn
eykst um helming. Samfara þessu minnkar svo
heildarveiðin úr 1.912.000 hl., eins og hún var
á fyrra árabilinu, niður í 1.078.000, eins og hún
var að meðaltali á hinu síðara, en meðalveiði
á nót minnkar jafnhliða úr 15.000 hl. niður í
4.000 hl. Með öðrum orðum: Um leið og skipa-
fjöldinn, sem tekur þátt í veiðunum, vex úr
100—200 skipum upp í 500—600 skip á ári,
eoa um 185% og stærð íslenzku skipanna eykst
um 20%, minnkar heilarveiðin við Norðurland
um nærri 44%, og afköst íslenzku skipanna,
það er að segja meðalveiði á hverja nót, minnk-
ar um meira en þrjá fjórðu hluta, eða um
77%.
Nú er von að margur mundi spyrja: Er hér
að ræða um óvenjuleg straumhvörf, eða jafn-
vel einstætt fyrirbrigði og hvort sem svo er
eða ekki, hvað er þá hægt að segja um eðli
og orsök þessara breytinga? Þessum spurning-
um skal nú leitast við að svara.
V í K I N G U R
311