Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1950, Qupperneq 56

— Hvað ert þú gamall, drengur minn?
— Átta ára, bráðum níu.
— Hve mörg systkini áttu?
— Fimm, bráðum sex.
★
Gunnar Sigurðsson frá Selalæk hefur nýlega sent
frá sér nýtt hefti af hinu vinsæla safnriti sínu, „ís-
lenzk fyndni", og er það 14. hefti. Hér eru fjórar sögur
úi þessu síðasta kveri:
★
Guðmundur á Miðengi í Grímsnesi var dugnaðarbóndi
og efnaður. Hann var manna rólyndastur. Kvenhollur
var Guðmundur talinn. Einu sinni kom kona hans að
honum í óþægilegu ástandi með vinnukonu á heimil-
inu og varð þá hvassyrt við bónda, eins og von var.
Þá varð Guðmundi að orði:
„Ekki má nú mikið á Miðengi".
★
Laxveiðimenn fóru úr Vestmannaeyjum til veiða' í
Rangá ytri. Þeir voru þrír saman og voru við veiði
einn dag en urðu ekki varir.
Veiðimennirnir símuðu þá til kunningja síns á Sel-
fossi, og lofaði hann að senda þeim samdægurs sex
laxa.
Þeir síma nú heim til sín og láta allvel yfir veiði-
förinni. Þeir ætluðu heim daginn eftir og gistu á
Hellu.
Um kvöldið fá þeir sendingu frá kunningja sínum
á Selfossi og bréf með, þar sem hann tjáir þeim, að
ómögulegt hafi verið að fá nýjan lax, en hann sendi
þeim í staðinn þrjá reykta laxa.
★
Jónas Björnsson frá Svarfhóli, hreppstjóri á Akra-
nesi, var einstakur stillingarmaður og orðvar. Hann
var lengi formaður þar á Skaganum. Einu sinni sem
oftar var hann að búast í róður á vertíð, og skyldu
A FRÍVI
piltar hans aka lóðinni á handvagni niður bryggju,
en bryggjan var klökuð og flughál. Þeir misstu þá
stjórn á vagninum, og rann hann með lóðina út af
bryggjunni og í sjóinn.
Hásetarnir bjuggust nú ekki við hýrum kveðjum frá
formanni sínum, því að ekki var um róður að ræða í
það sinn, en því er við brugðið, hvernig Jónas brást
við. Hann leit niður fyrir bryggjuna og sagði aðeins:
„Ekki ætlaði ég nú að leggja hérna“.
★
Óskar Halldórsson og annar útgerðarmaður voru að
stofna nýtt fyrirtæki. Félagi Óskars fór að minnast
i á, að þeir þyrftu að hafa nákvæmt bókhald.
„Bókhald!“ sagði Óskar. „Hver hefur orðið ríkur á
bókhaldi?"
. ★
Arm og Bogi hittust á götu. — Er það satt, sagði
Árni, að hún Lísa systir þín sé búin að svíkja hann
Ólaf lækni?
— Já, það er víst satt, svaraði Bogi, því að hann
sendi henni reikning í morgun fyrir 47 læknisvitjanir.
★
Faðirinn: — Hafðir þú ekki lofað því, að þú ætlaðir
alltaf að vera hlýðinn og góður?
Sonurinn — Jú, pabbi.
Faðirinn: — Og hét ég þér ekki því, að flengja þig,
ef þú óhlýðnaðist?
Sonurinn: — Jú, pabbi, en fyrst ég hélt nú ekki mitt
loforð, þá er ekki ástæða til fyrir þig að halda þitt
loforð heldur.
★
Amerísk kona heldur því fram, að bezta fegurðar-
meðalið fyrir kvenfólk sé þetta: Kaup þú 300 grömm
al' andlitspúðri og vænan púðurbursta. Grafðu þetta
niður í jörð á fallegan stað tvo til þrjá kílómetra
frá heimili þínu. Farðu svo þangað einu sinni á hverj-
uru degi, þegar þú kemur á fætur, til þess að gæta,
hvort það er kyrrt ennþá.
★
Þú mátt trúa mér, kæri Mac Pherson. Ég vildi gefa
1000 pund til þess að vera milljónamæringur.
★
Hún: — Ofur lítil skynsemi myndi koma í veg fyrir
marga hjónaskilnaði.
Hann: — Já ... og einnig hjónabönd.
★
Skoti kom til tannlæknis.
— Hvað kostar að taka eina tönn?
—• Fimm shillinga!
— Gætuð þér ekki losað hana fyrir einn shilling,
og ég gæti svo sjálfur dregið hana út?
314
VÍKINGUR