Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1980, Side 15

„Þetta eru ógeðslegar
vegalengdir”
Klukkan er um níu þegar til-
kynnt er að allt sé klárt til brott-
farar. Við erum að leggja upp í
landhelgisflug þriðjudaginn 19.
ágúst 1980.
Það er suðaustan kaldi og rign-
ing í Reykjavík. í sjónvarpinu í
gærkveldi kynnti Trausti fyrir
okkur fyrstu haustlægðina, suð-
vestur í hafi, 975 millibara djúpa.
— En það er gott veður fyrir
norðan og austan, segir félagi
minn, Benedikt Alfonsson.
— Við förum langt, segir skip-
herrann, Sigurður Árnason, fljúg-
um í hæð norður á Horn, síðan
niður þar og norður að landhelg-
ismörkum, þá austur og síðan
suður með.
Það er TF Syn sem við fljúgum
með. Fljótt á litið sýnist okkur hún
vera hin vistlegasta og starfsað-
staða ákjósanleg. Það er rúmt um
okkur gestina.
— Þetta er Fokker, já, segir
Sigurður, F-27. Hún er nú verri
þessi vél finnst okkur en sú gamla
að fljúga í henni. Það er stærri
mótor í henni og meiri hvinur. Og
hún er einhvern veginn stífari í
Við lækkum flugið við Horn-
strandir úr 14000 fetum niður í
loftinu, ekki eins sliguð. Við verð-
um miklu þreyttari í þessari.
Að þessum orðum töluðum ríf-
ur vélin sig upp með gný og er
brátt í skýjum.
300 metra. Stefnum á gildruna,
friðaða svæðið norður af Kögri.
Ekki fæ ég að vita af hverju nafnið
er dregið. Sigurður Steinar vill
ekki viðurkenna að það sé til-
komið af því að Landhelgisgæslan
hafi veitt þar vei. Það er dumb-
ungur, norðaustan kaldadrulla
hér um slóðir. Hafið er endalaus
grá víðátta. En þarna niðri í djúp-
inu býr lífið sem þjóðin mín skyldi
ekki gleyma að vegsama. Fátt at-
burða. Einn togari lætur reka rétt
sunnan við Gildruna, tveir djúp-
rækjubátar lítið eitt norðar. Tog-
araflotinn er vestar.
Við þeysum lágflugið áfram
norður á miðlínuna milli Græn-
lands og fslands. Það eru ekki
nema um 90 mílur í Grænlands-
ströndina. Nú birtir til og við sjá-
um fjöllin í landi ínútanna, grá-
15
Sigurður Steinar Ketilsson
VÍKINGUR
Sigurður Steinar Ketilsson er stýrimaður á vélinni. Hann gegnir
hér starfi loftsiglingafræðings, setur stefnuna út í kort og gefur um
hana fyrirmæli til flugstjóranna frammi í. Fyrir framan sig hefur
hann tölvuloraninn. Fullur þolinmæði reynir hann að útskýra fyrir
mér gildi þessa fjölhæfa tækis:
— Ég get haft í henni 9 „way“-punkta (leiðarpunkta) og spurt hana
um stefnu og vegarlengd til þeirra allra. Hún gefur mér upp
staðarákvarðanir í breidd og lengd eða langlínurnar í míkrósek-
úndum. Hún greinir mér fjarlægð frá miði í einhvem ákveðinn
punkt, áætlaðan flugtíma í punktinn og hraða vélarinnar, miðað við
jörð. Ég get líka séð í henni driftina.
Víst er hún geysileg geit, þessi tölva.