Náttúrufræðingurinn - 1997, Qupperneq 36

1. mynd. Tindakrabbi sem línubáturinn Tjaldur veiddi. Þvermál skjaldar er 14 cm;
lengstu tindarnir eru 6 cm og lengd aftasta fótarins er 38 cm. Ef rétt er úr aftasta
fótaparinu í beina línu spannar það um 90 cm. Ljósmynd: Grétar Eiríksson.
og eitt eintak í Davíðssundi (Hansen 1908).
Ekki er vitað til þess að fleiri tindakrabbar
hafi veiðst á þessum slóðum fyrr en íslenskir
togarar og seinna línubátar hófu grálúðu-
veiðar djúpl vestur af Islandi, en þá fóru
fyrstu eintökin að berast til Hafrannsókna-
stofnunarinnar (3. mynd).
Gaddakrabbi, Lithodes maja (Linneus
1758) er af sömu undirætt og tindakrabbi.
Hann er nokkuð algengur hér við land á
grunnsævi (Sólmundur Einarsson 1996).
Annar náskyldur ættingi tinda- og gadda-
krabba er kóngakrabbinn, Paralithodes
camtschatica (Tilesius) og er hann einnig af
gaddakrabbaætt. Kóngakrabbinn er verð-
mæt nytjategund sem er upprunnin á
grunnsævi í norðanverðu Kyrrahafi, en
Rússar fluttu hann yfir í Barentshaf um
miðbik þessarar aldar (Aðalsteinn Sig-
urðsson 1993). Allar þessar tegundir af
gaddakrabbaætt eru stórvaxnar. Hjá stærri
dýrum er algeng skjaldarbreidd frá 14 til
25 cm. Þó það kunni að hljóma undarlega
eru allir gaddakrabbar taldir til yfirættar
kuðungakrabba (Paguridae). Afturbolur
eiginlegra kuðungakrabba er skellaus og
undinn í spíral, sem skýrist af því að þeir
skýla oftast mjúkum afturbolnum með því að
stinga honum inn í tóma kuðunga. Aftur-
bolir gaddakrabba eru einnig greinilega
sveigðir til vinstri og kvendýrin hafa hala-
fætur aðeins vinstra megin á bolnum eins og
eiginlegir kuðungakrabbar (Barnes 1987).
Þó er ekki vitað til þess að gaddakrabbar
30