Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1997, Blaðsíða 30

Náttúrufræðingurinn - 1997, Blaðsíða 30
3. mynd. Seyðishólar í Grímsnesi. Gjallgígar og önnur eldvörp eru aðalsmerki eldfjallalands - og hentugar malarnámur. Ljósm. Ragnar Frank Kristjánsson. að segja eins og er að flestum vefst tunga um tönn þegar á að útskýra það í stuttu máli, sem er e.t.v. ástæðan fyrir því að svo mikil samstaða náðist um það sem markmið á vettvangi Sameinuðu þjóðanna. Fidel Castro og Margaret Thatcher gátu verið sammála um að við þyrftum að stefna að sjálfbærri þróun. Skilgreiningin á sjálf- bærri þróun er eitthvað á þá lund að við eigum ekki að ofnýta gæði jarðar - hvort sem það eru náttúruauðlindir, hreint vatn eða loft - þannig að við eyðileggjum möguleika komandi kynslóða á því að nýta þessi gæði. Sjálfbær þróun fjallar því ekki fyrst og fremst um hvernig við eigum að vernda önnur gildi en þau sem metin eru til silfurs og seðla, heldur þvert á móti, hvernig við eigum að ná sem mestum verðmætum út úr viðskiptum okkar við hið náttúrulega umhverfi, þegar litið er til langs tíma. Það eru ýmsar ástæður fyrir því að hug- myndafræði sjálfbærrar þróunar hefur orðið grundvöllur umhverfisstefnu ríkisstjórna og alþjóðastofnana, en ein þeirra er það sem mætti kalla sögulegar sættir hagfræði og umhverfisverndarstefnu. Umhverfismál hafa löngum verið talin falla utan vettvangs hagfræðinnar, þar sem ekki sé hægt að setja verðmiða á þau gildi sem umhverfisvernd berst fyrir, t.d. Rauðhólana eða tilvist geirfuglsins. A síðustu árum hefur umhverfishagfræði hins vegar vaxið mjög fiskur um hrygg og hagfræðingar sitja nú víða með sveittan skallann að reikna út hagstærðir í um- hverfismálunt, s.s. verðmætarýrnun vegna jarðvegseyðingar eða hver kostnaðurinn er af loftmengun, þar sem er reynt að taka með heilsugæslukostnað og t.d. að spyrja fólk hvað það sé tilbúið að borga mikið fyrir tærara Ioft og betra útsýni. Það er athyglisvert að í sáttmálanum um líffræði- lega fjölbreytni, sem samþykktur var í Rio, er að mestu sneitt hjá hástemmdu orðalagi um að lífríkið sé sameign jarðarbúa og að við berum öll ábyrgð á varðveislu þess. Þvert á móti er eignarréttur þjóðríkja yfir lífauðlindum sínum viðurkenndur og reynt að setja verðmiða á þær til að tryggja að 24
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Náttúrufræðingurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.