Náttúrufræðingurinn - 1997, Blaðsíða 55

Vallarsveifgras Snarrót Vallarfoxgras Língresi Túnvingull Varpasveifgras Háliðagras
3. mynd. Þekja helstu tegunda í íslenskum túnum.
2,0%
Knjáliðagras
6,0%
Annað
náttúrulegum leiðum. Oft má þekkja inn-
lenda vallarsveifgrasið frá því sem var sáð.
Liturinn er dekkri og blöðin breiðari. Vallar-
sveifgras er ágætt fóðurgras og þolir vel
slátt og beit. Það er skriðult og er því fljótt að
koma í eyður sem myndast í grassvörðinn
t.d. af völdum kals.
Snarrótarpuntur hafði næst mesta þekju
þó svo að hann sé nánast aldrei í sáð-
blöndum og sjáist varla í túnum í sumum
héruðum landsins (5. mynd). Hann er þeim
mun útbreiddari í öðrum Iandshlutum. Þetta
er harðgert gras og gefur ágæta uppskeru.
Blöðin eru hins vegar snörp viðkomu og
búfé (einkum sauðfé og kýr) sneiðir hjá
snarrótarpunti í beitilandi ef völ er á öðrum
Haugarfi Sóleyjar Túnsúra Rflar Vegaríi Vallhurrull Hvítsrrúri
4. mynd. Þekja helstu tvíkímblöðunga í íslenskum túnum.
49