Náttúrufræðingurinn

Årgang

Náttúrufræðingurinn - 1987, Side 72

Náttúrufræðingurinn - 1987, Side 72
v: 6. mynd. Fullorðinn trjámáfur, Botnsdalur í Hvalfirði, 12. júní 1980. — Adult Bona- parte's Gull (Larus philadelphia) Hvalfjörður, SW Iceland, 12 June 1980. (Ljósm.Iphoto Gunnlaugur Pétursson). (nr. 2) var mjög áleitinn við athugend- ur (munnl. uppl. Arnþórs Garðars- sonar). Þessir fuglar gætu hafa slæðst með hettumáfum frá ströndum N-Am- eríku. Hettumáfar sjást reglulega við Nýfundnaland og Nova Scotia að vetrarlagi, og eru þeir taldir vera að mestu af íslenskum uppruna, enda hafa fuglar merktir á íslandi endur- heimst á þeim slóðum (Agnar Ingólfs- son 1982). Trjámáfar eru mjög Iíkir hettumáf- um, sérstaklega í ungfuglabúningi. Þeir eru aðeins minni en hettumáfar, og fullorðnu fuglarnir hafa svarta hettu í stað dökkbrúnnar og nær hún aðeins lengra niður á hnakkann. Full- orðnir fuglar eru ívið grárri á baki og yfirvængjum en hettumáfar, en hand- flugfjaðrir á undirvængjum eru ljós- leitar, þannig að svipað mynstur er ofan og neðan á væng. Fætur eru rauðgulir (dökkrauðir á hettumáfum) og nef er svart allt árið og er hlutfalls- lega styttra en á hettumáf. A veturna missa fullorðnir trjámáfar hettuna, en eftir eru dökkir blettir á hlustaþökum. Ungir trjámáfar eru mjög líkir ungum hettumáfum. Nefið er þó svart og handflugfjaðrir ljósari að neðan og dekkri að ofan. Hringmáfur (Larus delawarensis) Hringmáfur verpur inn til landsins í norðvesturhluta Bandaríkjanna og V- Kanada. Hann verpur einnig við Vötn- in miklu, á Labrador og Nýfundna- landi. Vetrarstöðvarnar eru við Kyrra- haf og Atlantshafsmegin frá Maine til Vestur-Indía, en einnig lítillega við Vötnin miklu. Hringmáfar verpa yfirleitt í byggð- um í hólmum í ám og vötnum en einn- ig á gróðurlitlum sandeyrum. Þeir eiga það einnig til að verpa í lágum trjám. Hringmáfar dvelja við sjó utan varp- tíma og sjást þá oft í höfnum. Þeir yfirgefa varpstöðvarnar í síðari hluta júlí og byrjun ágúst. Vorfarið stendur yfir frá febrúar til apríl. Tiltölulega stutt er síðan hringmáfar fóru að sjást í V-Evrópu. Fyrir 1970 höfðu aðeins örfáir fuglar fundist, en þar á meðal þrír merktir (Dennis 1986). Fyrsti hringmáfurinn á Bret- landi sást 1973, en síðan hafa þar og á írlandi fundist um 450 fuglar, og fjölg- ar þeim árlega (Rogers o.fl. 1986). Hringmáfar hafa einnig sést í Svíþjóð, Frakklandi og einn á Svalbarða. Þeir eru nú orðnir einna tíðastir amerískra fugla í Evrópu. Á 19. öld og fram á þá 20. fækkaði hringmáfum í Ameríku, en mikil fjölg- un hefur orðið í stofni þeirra und- anfarna áratugi (Ludwig 1974, Cono- ver 1983). Getur það að hluta til skýrt fjölda þeirra í Evrópu á síðustu árum. Það sem torveldar greiningu hring- máfa, er hve líkir þeir eru stormmáf- um. Á það við um fugla á öllum aldri. 66 )
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104

x

Náttúrufræðingurinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.