Náttúrufræðingurinn - 1934, Blaðsíða 37

83
NÁTTÚRUFR.
geyma. Þetta tókst 3. júlí 1876. Eftir fimmtu sprengingu losn-
aði totan og hrundi með afskaplegu braki og brestum niður í
gljúfurbotninn, og fór þar í óteljandi mola. Yar fallhæðin um
20 metrar.
Þegar farið var síðan að að hyggja, fundust í jökulbrotun-
um 14 mannslík, margir hundsskrokkar, og auk þess ýmis bús-
gögn og áhöld. Ennfremur fannst þar eintak af biblíunni á
dönsku, útg. 1772. Af þessu var auðráðið að líkin og annað, er
þarna fannst, hefði geymst þarna í ísnum nær 100 ár, og á þeim
tíma borizt með honum alla leiðina ofan að áður nefndu gljúfri.
Við síðari rannsóknir kom það upp úr kafinu, að íslík þessi
voru jarðneskar leifar af einum þeim flokki fólks, er í Skaft-
áreldunum hefði ætlað sér að bjarga lífinu með því að leita
til fjalla undan eiturlofti því, er gosinu fylgdi, og farist þar
uppi. Og með nokkurn veginn vissu mátti benda á þann stað
á jöklinum, þar sem fólk þetta hafði orðið úti. Fyrir margra
ára athugun á hraða skriðjökla á þessum slóðum, komust lærð-
ir menn að því, að skriðjökull sá, er líkin bar í skauti sínu, færi
sem svarar 0.2 m. á sólarhring. Eftir því hafa líkin á 93 árum
borizt vegalengd sem svarar 678 m.
Það var ætlun Housdings að flytja eitt af líkunum með sér
til Englands til rannsókna þar. Á þeim árum var ekki völ á
öðrum rotverjandi efnum en vínanda, og var hann því notað-
ur. En það kom þá þegar í ljós, og þótti þó þeim, er vit höfðu
á slíku, það harla undarlegt, að í þessum legi leystist líkið al-
gerlega upp á fáum dögum; varð Housding því að hætta við
þessa fyrirætlun sína, og leifarnar, sem eftir voru, urðu því,
ásamt hinum líkunum, að hvíla áfram í móðurskauti jarðarinnar.
14. júní 1854 ætlaði frakkneskur barón, Vílaneuf að nafni,
sem var alvanur ferðalögum í Alpafjöllunum, að reyna ásamt
tveimur fylgdarmönnum, að komast upp á svonefndan Metsch-
hornstind, en varð á þeirri leið undir snjóskriðu. Sama kvöldið
skall þarna á aftaka bylur, er stóð í tvo daga. Fennti þá yfir
öll för ferðamannanna, og varð því flokkur leitarmanna, er
sendur var strax á eftir þeim, að hverfa heim aftur við erindis-
leysu. Nokkurn veginn vissu höfðu menn þó um það, hvar á
jöklinum ferðamennirnir mundu hafa verið staddir, er þe,ir
fórust, og var síðan samkvæmt því reiknað út, hvenær skrið-
jökullinn mundi aftur skila þeim í augsýn. Átti það að verða
árið 1886. Og svo fór, að þetta stóð heima, svo að ekki munaði
nema einu ári, því að árið 1887 fundu menn, er bjuggu í undir-
6*