Náttúrufræðingurinn - 1934, Blaðsíða 58

104
NÁTTÚRUFR.
Ritfregnir.
C. H. Ostenfeld and Johs. Gröndtved: The Flora
of Iceland and the Færoes, Copenhagen 1934,
XXIV + 195 bls., 2 kort.
Prófessor heitinn Ostenfeld hafði mörgum árum áður en hann
dó, ráðgert að gefa út dálitla bók (flóru), þar sem að greindar
væru allar þær plöntur, sem yxu á íslandi og í Færeyjum. En
vegna þeirra miklu anna, sem á hann höfðu hlaðizt, auðnaðist hon-
um ekki að Ijúka þessu verki, hann var aðeins búinn að skrifa
fyrri hluta bókarinnar þegar hann féll frá. Það féll þá í skaut
magisters Gröndtveds, sem er aðstoðarmaður við grasasafnið í
Kaupmannahöfn, að semja það af handritinu, sem Ostenfeld hafði
ekki komizt yfir, gera ákvörðunarlykla og sjá um útgáfuna. —
Magister Gröndtved hefir valið sér ýmsa aðstoðarmenn meðal sér-
fræðinga, til þess að gagnrýna ýmsa plöntuflokka, sem erfiðir eru
viðfangs, og að því er mér virðist, hefir í engu verið sparað til
þess, að útgáfan öll mætti fara sem bezt úr hendi. Sjálfur hefir
mag. Gröndtved unnið starf sitt með hinni mestu vandvirkni,
enda má hiklaust telja hann í röð þeirra beztu jurtafræðinga, sem
Danir eiga nú. Hann hefir ferðazt um mörg lönd, til dæmis öll
Eystrasaltslöndin, nema Rússland, við gróðurrannsóknir, og í
Grænlandi hefir hann einnig dvalið.
Bók þessi er sérstaklega ætluð útlendum fræðimönnum, sem
ensku mæla. Aldrei fyrr hefir verið skrifað fullkomið yfirlit yfir
allar íslenzkar og færeyskar blómplöntur, með greiningarlykl-
um, nema á Norðurlandamálum. — Bókin stendur framar Flóru
Stefáns meðal annars að því leyti, að í henni eru taldar allmargar
nýjar tegundir, sem þar er ekki getið, því ýmsar hafa fundizt nýj-
ar, síðan Flóra kom út, en auk þess, hafa við nánari rannsókn,
bætzt við 7 nýjar tegundir af undafíflum, og svo er augnfróin,
sem áður var talin ein tegund (Euphracia latifolia), nú greind í
margar. Merkilegt er það, að engin þeirra undafíflategunda, sem
vex á Islandi, er til í Færeyjum, og á hinn bóginn vex enginn af
færeysku undafíflunum hér, og þó eru gróðurríki þessara tveggja
landa svo lík, að það er fullkomlega réttmætt að skoða þau undir
sama sjónarhorni, eins og gert er í þessari bók, einkum ef litið er
á það frá landfræðilegu sjónarmiði. Greiningarlyklarnir í þessari
þók finnst mér margir hverjir greinilegri en í Flóru Stefáns.
Bókin fer sem næst þvi, að grípa yfir allt það, sem menn vita