Náttúrufræðingurinn - 1934, Blaðsíða 16

62
NÁTTÚRUPR.
stór hamraborg inn í, sem vatnsgusan kom mest út um. Stóðu
vatnsstrókarnir hátt í loft. Nú var helzt ekki annað að sjá en
að það væri sem sagt eitt útfall eða vatnsop frá Jökulfelli
vestur í svokallaða „Gömlu hrönn“ og get eg varla ætlað það
minna en 4—5 kílómetra. Þó voru smærri útföll þar vestar,
sem sprengdu mikið út frá sér, eftir að eg fór heimleiðis.
En þennan dag, 30., og laugardagsnóttina, þar til eg fór
kl. 7 f. h., fór að verða verulegur kraftur á ferðum með brest-
um og dynkjum. Var að sjá, sem skip sigldu með hraða fram
ána og smábátar fylgdu með, því þó þeir væru nokkrir metrar
að sjá á hvern veg, sýndust þeir furðu smávaxnir fyrirferðar
hjá hinum stóru báknum, er vildu ráða ferðinni í straum-
strengnum. Hraðinn á þessum þöglu ferlíkum, sem flutu í að-
alstraumnum, var afarmikill, svo vart held eg að nokkur hest-
ur hefði farið eins hart yfir á sléttri grund.
Hér hefi eg litlu við að bæta, þar eð eg fór þennan morg- .
un, sem var laugardagur 31. marz, frá Skaptafelli. í Súlu fór
hlaupið að koma fram þ. 28. og var mest þ. 31. um kvöldið,
þótt það væri lítið móts við það, sem oft áður. Það kom alls
staðar fram úr öllum kvíslum hér vestan til á sandinum, en
lítill jökulburður fyr en austan við Sigurðarfitjaála, en úr því
hefir verið einn vatnsfláki austur að sæluhúsinu, sem mun
vera þriðjung vegar úti á sandi austan frá að telja.
Eg get ekki sagt með vissu hvað hlaupið hefir farið yfir
mikið af sandinum, en eg hygg að varla hafi verið lengri kafli
þurr af honum uppi á vegi, en einn fimmti og hygg eg það
sé nóg sagt, þótt síminn stæði víða á því svæði, sem hún fór
yfir.
Þá 2—3 dagana, sem vatnið var mest, mun þar hafa
verið eyrarlítið, þegar kom nokkuð fram yfir ferðamannaveg,
alla leið austur í Hnappavallaós, sem er suður af Hnappa-
völlum í Öræfum og vestur í Hvalsíki, sem nú er vestur af
Fossfjöru eða fram af Orustustöðum á Brunasandi og mun
hlaup þetta þó varla geta talist meira en í meðallagi, þó það
sé víst talsvert meira en 1922.
Hlaupið fór að fjara á páskadag, 1. apríl, og 3. apríl
var það nærri alfjarað. Það mun því hafa staðið yfir 12—13
daga, frá því að Skaftfellingar sáu, að óvanalegur litur var
kominn í Skeiðará og ekki eðlilegt vatn, og þar til fært var
um sandinn.