Náttúrufræðingurinn

Árgangur

Náttúrufræðingurinn - 1934, Blaðsíða 26

Náttúrufræðingurinn - 1934, Blaðsíða 26
72 NÁTTÚRUFR. Dalbarmurinn að sunnan og vestan mældist mér í 1650 rm hæð yfir núverandi haffleti (System Paulin). Á botni dalsins lá jökullag’. En þar sem stærri gígurinn var, stóðu veggir hans á þrjá vegu þverhnýptir niður að vatn- inu 30—40 m. háir, en að sunnan gengu jökul- og móbergs- veggir sigdalsins sjálfs, 200—300 m. háir, lóðréttir að gígnum fram. Menn vita að það er samband á milli gosa í Vatnajökli og hlaupa í jökulsánum, sem koma frá honum. En hingað til hafa menn ekki þekkt á hvern hátt þessu sambandi væri farið í öllum atriðum. í stórum dráttum virðist það vera þannig: Milli gosa fyllist dalurinn að mestu af jökli og snjó, sumpart á þann hátt, að jökullinn skríður niður af börmunum og sumpart af snjófoki. Þegar eldar losna þarna, bráðnar jökullinn úr daln- um að meira eða minna leyti og vatnsflaumurinn fær framrás neðanjökuls, eftir sprungum og göngum. Allt virtist benda á, að framrásin skeði úr suð-austurhorni sigdalsins. Mig langaði niður Skeiðarárjökul og að fylgja sjálfu hlaupinu, en þess var enginn kostur. III. Gosefnin. Ekkert hraun virtist hafa runnið við gosið. Gosgufur gat eg því miður ekki athugað til hlítar. I fyrra. sinnið, sem eg kom til eldstöðvanna, voru þær byrgðar þykkum gosmekki, en allmikið af þeirri gufu var vatnsgufa, sem mynd- aðist við, að heit laus gosefni ( vikur og aska) bræddu jökul- inn umhverfis. I síðara skiftið, sem eg dvaldi við gosstaðinn rauk enn ákaft upp úr stærri gígnum. Laus gosefni umhverfis eldstöðvarnar voru aðallega þrenns- konar. — 1. Brot úr bergtegundum, er munu hafa sprengst úr und- irstöðubergi jökulsins og kastast upp á yfirborðið. Fundust þannig líparítmolar, allt að því höfuðstórir, dulkornóttir blá- grýtismolar (allt að hnefastærð) og móbergsmolar, bæði smá- gjört (tuff) og þursaberg (breccia). 2. Vikur, er lá í dyngjum á suðvesturbarmi sigdalsins. Svartur og dökkrauður að lit. Á leið okkar vestan jökulinn fundum við vikurmola í ca. 10 km. fjarlægð frá gosstaðnum- 3. Eldfjallaaska. Töluverðs öskufalls varð vart, einkum.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Náttúrufræðingurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.