Náttúrufræðingurinn - 1956, Qupperneq 10

4
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
Eftir að Árni Friðriksson lét af ritstjórn Náttúrufræðingsins
hefur sá háttur verið á hafður, að skipta um ritstjóra á 2—3 ára
fresti. Hefur það þótt nokkur trygging þess, að ritið yrði fjölbreytt-
ara að efni. Ritstjórar hafa verið þessir: Jóhannes Áskelsson, jarð-
fræðingur, 1942—1944, Sveinn Þórðarson, eðlisfræðingur, 1945—
1946, Guðmundur Kjartansson, jarðfræðingur, 1947—1949. Sig-
urður Þórarinsson, jarðfræðingur, og Hermann Einarsson, fiski-
fræðingur, 1950. Hermann Einarsson 1951, Sigurður Þórarinsson
1952—1953 og Hermann Einarsson 1954—1955. Allir hafa þessir rit-
stjórar unnið mikið og gott starf fyrir Náttúrufræðinginn og sýnt
bæði áhuga og hugkvæmni við að gera hann sem bezt úr garði.
Á þessum tímamótum ber sérstaklega að minnast beggja stofn-
enda Náttúrufræðingsins, sem af framsýni og dugnaði hófu út-
gáfu hins fyrsta náttúrufræðitímarits á íslandi. Hefur Hið íslenzka
náttúrufræðifélag á aðalfundi þ. 25. febrúar s. 1. kjörið þann stofn-
andann, er eftir lifir, Árna Friðriksson, heiðursfélaga í tilefni af
25 ára afmæli ritsins.
Um þessi áramót verða ennþá ritstjóraskipti, og tekur nú Sigurð-
ur Pétursson, gerlafræðingur, við Náttúrufræðingnum. Verulegar
breytingar á ritinu eru ekki fyrirhugaðar, enda má segja, að það
hafi fengið þann heildarsvip, sem ekkert er unnið við að breyta
til muna. Reynt verður þó að birta meira af almennum fróðleik
og nýjungum í náttúrufræði, og ætti það að reynast auðvelt, þar
sem ritið hefur nú verið stækkað svo mjög. Með tilliti til þessa
hefur hinn nýi ritstjóri fengið sér til hjálpar 3 náttúrufræðinga,
sem meðritstjóra. Er þeim sérstaklega ætlað að senda ritinu smá-
greinar um þá hluti í þeirra fræðigi'einum, er til nýjunga eða frétta
geta talizt, s. s. útdrætti úr greinum í erlendum ritum, fregnir af
nýjum bókum o. s. frv. Þetta ár hafa lofað aðstoð sinni, þeir Finnur
Guðmundsson, forstjóri dýrafræðideildar Náttúrugripasafnsins,
Sigurður Þórarinsson, forstjóri jarðfræðideildar Náttúrugripasafns-
ins, og Trausti Einarsson, prófessor við verkfræðideild Háskólans.
Þar með færist svo Náttúrufræðingurinn yfir á 2. aldarfjórðung-
inn. Er þess að vænta, að hann veiti lesendum sínum enn sem fyrr
þá fræðslu, sem verða má undirstaða raunhæfrar lífsskoðunar, og að
honum auðnist enn um langan aldur að leysa af hendi sitt mikil-
væga hlutverk í þágu íslenzkrar menningar.