Náttúrufræðingurinn - 1956, Blaðsíða 34

28
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
réttmætt sé að télja hana sjálfstæða, eða einungis eitt ótal-
margra aíbrigða a£ B. pubéscens Ehrh.
8. Stelldria gramínea L. Akurarfi. — Vex orðið allvíða í og
við tún og vegi. Á tveimur stöðum, Hrútafelli undir Eyjafjöll-
um og í Mýrdal, Rang., fann ég liann í allstórum breiðum í
hálfdeigjumýrum, allfjarri bæjum og vegum. Virtist hann þar
fullkomlega ílendur í óræktarjörð.
9. Saxifraga caespitosa L Þúfnasteinbrjótur, /. crypto-
petala. Berl. — Afbrigði þetta eða tilbrigði er smávaxið, þétt
þýfið, krónublöðin ýmist vanta eða þau eru ummynduð í frævil-
líka sepa. Hlíðarfjall, Eyf. 1955. Tilbrigðis þessa hefur ekki
verið getið áður liér á landi. Það er liins vegar allvíða bæði á
Grænlandi og Svalbarða.
10. Epilobium palustre L. var. labradoricum Hausskn. Mýra-
dúnurt. Nýtt afbrigði. — Ytri Skógar og Seljavellir, Eyja-
fjöllum, Rang. 1953. Smávaxnari en aðaltegundin. Neðri
stöngulblöðin miklu lengri en stöngulliðirnir, joynnri og ekki
eins stinn og á aðaltegundinni. Blómleggirnir uppsveigðir eða
lítið eitt bognir eftir blómgun. Blómin oftast livít. Hýðin
styttri en á aðalteg., ekki yfir 4,5—5 cm. Afbrigðis þessa hefur
ekki verið getið fyrr hér á landi, það vex á sams konar stöð-
um og aðaltegundin og líkist henni verulega, nema um lit
blómsins. Það er útbreitt í N.-Ameríku, Labrador og Græn-
landi, en ekki fundið í Evrópu.
11. Hippuris telraphylla L. fil. S t r a n d 1 ó f ó t u r . — í Flóru
íslands 3. útg. er getið um tilbrigði af lófót H. vulgaris f.
maritima. Tilbrigði þetta, sem réttar hefði verið nefnt af-
brigði, er nú talið sjálfstæð tegund, sem kalla má strandlófót
á íslenzku. Blöðin 4 (stundum 6) í kransi, lensulaga eða nærri
sporbaugótt, þykk, jafnlöng eða styttri en stöngulliðirnir.
Plantan öll dökkblágræn. Vex í sjóflæðatjörnum. Strandló-
fótur vex víða við Eyjafjörð, en ókunnugt er um útbreiðslu
hans annars staðar á landinu. í Skandinavíu vex hann ein-
ungis í nyrztu héruðunum.
12. Galium brevipes Fern. & Vieg. Þrenningarmaðra. — í
Flóru íslands 3. útg. er á það bent, að vafi leiki á um, hvort
tegund sú, sem talin er þar vera Galium trifidum L., sé rétt
nafngreind. Þess er og getið, að sumir liafi talið hana vera