Náttúrufræðingurinn - 1973, Qupperneq 62

198
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
uppsprettuvatns. Þar getur ekkert risið öðru hærra nema því að-
eins að klaki, sem ekki leysir á sumrin, sé til staðar. í slíkum flám
hef ég hvergi komið auga á rústaleifar, þó að þar væru margar og
miklar rústir áður fyrr. Ekki hef ég heldur séð eða heyrt getið um
rústalausa flá, fyrr en á fjórða áratug aldarinnar; hafi fláin verið
marflöt og í 450 m hæð eða hærra yfir sjó. Hins vegar þekki ég
engin dæmi um rúst, hvorki gamla né nýja, i liallaflá.
Flárnar ern mjög misdjúpar, sumar a. m. k. 3 m, aðrar aðeins
1 m, og þær geta verið grynnri. Það virðist livorki fara eftir dýpt
flánna eða stærð, livort þar myndast rústir eða ekki. Ég hef t. d.
séð nýja rúst í örmjóu og stuttu dragi við Refskeggsvatn á Gríms-
tunguheiði. Dragið hefur fláareinkenni, en er svo lítið að flatar-
máli, að ég get ekki kallað það flá.
Öldumóðuflá er stór og rústir voru um hana alla. Þær eru ílestar
horfnar, en görnlu leifarnar standa þétt á litlu svæði. Hins vegar
eru þær dreifðar í Kolkufl'óa og flánni við Sandá. 1 þessum þremur
flám hef ég livergi komið auga á nýja rúst, en gömlu rústirnar
höfðu margar hverjar orðið virkar á ný.
Veturinn 1970—1971 var fremur frostlinur. Hann mun þó hafa
nægt til að gera jörð samfrostna við þann gadd, sem eftir sat á há-
lendinu og um sumarið sá ég meira en nokkru sinni áður af nýjum,
virkum rústum.
Veturinn 1971 — 1972 var óvenju mildur og s. 1. sumar (1972) sá
ég ekki nýjar sprungur í neinni rúst.
ABSTRACT
The autlior describes some palsa areas, all of them except one (Stafnsvötn)
situated on the inland plateau of Húnavatnssýsla, and reports on their changes
in recent years.