Samvinnan - 01.12.1972, Qupperneq 13

Það fer vel á því að taka fyrir
í hverju hefti afmarkað efni,
sem alþjóð varðar, og fá til
nokkra menn að freista þess
að gera málinu einhver skil.
Þarna tekst að vísu misjafn-
lega til, svo sem við er að bú-
ast, og oft hefur betur bláslð
en nú. f þessu 5. hefti er fjall-
að um bókaútgáfu, og koma
þar við sögu 13 rithöfundar og
útgefendur. Of iítið er upp úr
þeim umræðum að hafa. Verð-
ur þó lesandi fróðari um sumt
eftir en áður, sbr. t. a. m. grein
Hafsteins Guðmundssonar,
„Hugleiðingar um bókagerð".
En sitthvað er þarna líka stór-
um aðfinnsluvert. Hjá einum
greinarhöfundi kemur fram
vitaverð fáfræði („Allir fram-
leiðendur landbúnaðarvöru fá
... sömu niðurgreiðslur ...“),
hjá öðrum ber tilfinnanlega á
óskýrleika í hugsun og klúð-
urslegri framsetningu („Sam-
fara nýjum hreyfingum og
samf aratækni (!) samf ara
tækniendurbótum (frjóu and-
rúmslofti nýrra leiða) þá hef-
ur undrum í líki meðfærilegra
ræmugerðartækja, myndsegul-
banda og fjölföldunartækja
skolað yfir hinn óánægða
minnihluta hins ánægða
minnihluta heimsbyggðarinn-
ar“.). Og sjálfur tekur þú svo
á viðkvæmu deilumáli, Sigurð-
ur minn, að undirritaður, sem
vitaskuld er alls ókunnur mála-
vöxtum, minnist ósjálfrátt
þeirra gömlu sanninda, að oft
er hálfsögð sagan, þegar einn
segir frá.
En sleppum þessu. Hitt er
ótvírætt, að það, sem mestan
svip setur á greinaflokkinn, er
sultarsöngur. — Rithöfundar
svelta, útgefendur svelta, enda
eru þeir alltaf að tapa. Þeir,
sem fást við ritstörf, þeir, sem
gefa út bækur, hafa það hvergi
eins hábölvað og á íslandi. Já,
það er bágt að vera íslending-
ur. Er ekki bezt að hætta því?
Það merkilega er, hversu
margir eru fúsir að fara í þetta
sultarástand. Hér er enginn
hörgull á rithöfundum, enginn
hörgull á útgefendum bóka.
Hitt er annað mál, að sumum
kann að þykja sem nokkur
skortur sé að verða á góðum
höfundum. Kannske væri reyn-
andi að kaupa í þá skáldavitið.
f þessu sambandi er ekki með
öllu úrhendis að minnast á þær
tiktúrur ýmsar í rithætti, sem
hinir yngri höfundar eru farn-
ir að temja sér, öllum til leið-
inda. Á ég þá m. a. við þá
áráttu, að slengja mörgum
orðum saman í eitt. Löng orð
eru ljót, sbr. til að mynda
„þarf af ullnægingarsj ónarmið-
Innbú og
innstæða
Það er dýrt að stofna heimili og
margt sem þarf að kaupa. Stundum er
ungt fólk bráðlátt. Því finnst taka langan
tíma að spara fyrir því, sem það vill
eignast.
Nú kemur Landsbankinn til móts við
sparifjáreigendur með nýju sparilánakerfi,
Sparilán eru nýr þáttur í þjónustu Lands-
bankans. Reglubundinn sparnaður
skapar yður rétt til lántöku á einfaldan
og fljótlegan hátt.
Ungt fólk getur gert áætlun um
væntanlegan innbúskostnaö. Síðan
ákveður það hve mikið það vill spara
mánaðarlega.
Eftir umsaminn tíma tekur það
út innstæðuna, ásamt vöxtum, og
fær Sþarilán til viðbótar. Rétturinn
til lántöku byggist á gagnkvæmu
trausti Landsbankans og viðskiptavin-
arins. Reglubundinn sparnaður og reglu-
semi í viðskiptum eru einu skilyrðin.
Reglubundinn sparnaður er upphaf
velmegunar.
Kynnið yður þjónustu Landsbank-
ans. Biöjið bankann um bæklinginn um
Sparilán.
argus