Samvinnan - 01.03.1986, Page 43

A .euFAR^
Úthaf
Á hafinu er ströndin hugumfjarri
svo var kveðið
Hafgerðingar litum við ekki
þá
Komu þokur
og léttust
Dul og rangvirðing dansa í þokum
Vindum upp segl. Skipið
líður gegnum nóttina
hvíslar við kinnunginn, hvíslar -
vindar, bárur, ljós
hugleikin strönd, og nærri
Marstrambur kvað: þér sjáið hvaðeina
semn aldan hampar
í kveðjuskyni
hamingju, nýja strönd
. . . . Hugann látum að baki
Baldur Óskarsson
43