Tímarit kaupfjelaga og samvinnufjelaga - 01.06.1914, Síða 20

Q4
Um fram allt ríður á því, að innleiða hreinan samvinnu-
fjelagsanda á milli fólksins í borgunum og þeim, sem í
sveitunum búa.
Áður en bændur geta jafnast á við aðra starfshyggju-
menn, verða þeir að afla sjer fjármálaþekkingar og læra
almennar viðskiptareglur. Einnig þurfa þeir að efla skyn-
semisþroska sinn betur en nú á sjer almennt stað. Peir
þurfa og að læra að kaupa og selja eins og aðrir starf-
sýslumenn.*
Bóndanum er ómissandi að læra meira en verða að eins
framleiðandi. Hann verður að læra það, að láta sjer verða
sem mest úr afurðum sínum; hann verður að vita hvaða teg-
und framleiðslunnar borgar sig bezt. Hann verðuraðvita
hvað djúpt á að sá í garðinn og akurinn og á hvaða tíma;
hvað opt og hvað djúpt á að plægja og hvenær á að slá.
En bóndinn verður einnig að grenslast eptir því, hvað
það kostar að framleiða hvað eina sem er; hann verður
að þekkja helztu atriði hagfræðinnar: hann verður að
vita hvað hann á að fara með á sölutorgið, af því sem
hann framleiðir, og hvernig hann á að verja þeim pen-
ingum, sem hann tekur á móti.
Hvað sem öðru líður verða bænd-
Bændur verða ur að geta staðið jafnfætis öðrum
að bindast starfsýslumönnum. Bændur búa opt
skipulagsböndum. í fjarlægð, hvor frá öðrum, svo
talsverður tími fer þá í milliferðir.
Pað er því miklu erfiðara að koma á góðu skipulagi
meðal bænda en meðal starfsýslurnanna í borgunum. En
samt má engan veginn vanrækja þetta atriði. Og þetta
verður líka auðveldara með ári hverju, eptir því sem
þekkingin vex. Hvert yfirstandandi ár færir með sjer ein-
* Snmir kaupmenn okkar telja það broslega fjarstæðu, að bændur
skuli ætla sjer þá dirfð, að vera sínir eigin kaupmenn. Það er
sagt að páfakirkjan hvetji eigi söfnuði sína mjög til að rannsaka
ritningarnar. Eins er því háttað með okkar kaupmennskupáfa: að
þeim er hvergi annt um fræðslu alþýðu í verzlunarmálum. S. /.