Andvari - 01.06.1959, Blaðsíða 34

32
HANNES PÉTURSSON
ANDVARl
Og gróin víði Brattaskeiðin
var norðanskýli bak við bæinn
Þann tind bar liæst í liamraveggjum
(þ. e. Goðagnúp)
og liengiburstum klettasnasa
með jökulgeira greypta í eggjum
í giljum, sem við norðri blasa.
Vikið er að Svartadal, með „svclla-
gljám“, „hamraklifum" og „jökulleyn-
um“, og sagt, hversu háskalegur hann
sé ferðamönnum. Skáldið lýsir Frosta-
stað, þar sem var „rof af rústum", og
híbýlum Sigurðar. Býr hann í fjárhúsi:
— — — Ur hellusteini
var hleðslan gerð og moldarhnausum
En inni hlóð með aringlærum
stóð úti í horni dyrum fjærri,
og flet úr svörtum sauðargærum
var sett á bálk einn skjánum nærri.
Lýkur fyrsta kafla með ljóðlínunum:
en bilið, sem að svo varð eftir,
var sauðakró. Þar rýmdust fáir.
II. kafli fjallar um Sigurð. Kemur
hann til sögu, þar sem hann gætir fjár
í fjallinu ofan við bæinn. Er honum
glöggt lýst:
og síð var brún og hæruskotin
og módökkt auga að hálfu huldi.
Og vaðmálsúl)m yzta klæða
hann ofan dró að verptu skónum.
Síðan segir, að hann haldi sig löng-
um í fjöllunum, hýsi kalda gesti og
gæti sauða sinna. — En nú fer veðrið
óðum versnandi. Sigurður veit af ferða-
manni á nálægum grösum og sér í hendi
sinni, að einn síns liðs muni hann verða
úti í veðurofsanum. Hann hóar því saman
fénu, rekur það heim og byrgir í húsi.
Svo greip hann staf og hálu skíðin,
til heiða frarn um fjallveg stefndi.
1 III. kafla er Sigurður trölli korninn
heim úr leiðangri sínum, í kafaldssnjó
með manninn á bakinu. Bær hans er á
kafi í fönn, en Sigurður ryður „fanna-
göng til dyra“ og kemur byrði sinni í
„bólið auða“.
IV. kafli greinir frá húsvitjunarför
séra Hannesar til Sigurðar trölla. Hon-
um er órótt innanbrjósts, kvíðir köldum
móttökum, því Sigurður er satans þegn
í augum séra Ilannesar, þar sem hann
hafði aldrei sótt sakramenti í öll þau
sautján ár, sem hann hafði talizt sóknar-
barn hans. Prestur verður feginn að kom-
ast slysalaust heim á Frostastað. Þó var
eftir þyngsta þrautin:
Og kannske geymdi húsið hrekki,
því heimaríkur er sá gamli.
Sigurður er ekki heima við, þegar til
kemur, og sér prestur ekki annað ráð en
bíða hans. Undir kvöld kemur hann heim
með sauði sína og býður klerki að vera
um kyrrt, sem hikar við að hefja embættis-
verkin. Trölli er hinn vingjarnlegasti:
En húsráðandinn bar fram bolla.
í búi, kvað hann, smátt til gæða.
En hangna bóga og bringukolla
í boði liafði hann gesti að snæða.
Kaflinn endar á vangaveltum séra
Hannesar um happadrýgstar leiðir til að
koma erindi sínu í kring.
I næsta kafla, hinum V., teflir skáldið
Sigurði og presti fram hvorum gegn öðr-
um. Idér verður fyrra ris kvæðisins af
tveimur, hið síðara og meira er í seinasta
kaflanum. Segir frá viðræðum þeirra,
andstæðar skoðanir mætast. Séra Hannes
heldur því fram, að „hjartans þökk“ og