Andvari - 01.06.1959, Blaðsíða 85

andvari
UM LJÓDABÆKUR ÁRSINS 1958
83
Matthías Johannessen.
hátíðarárið, hið yngsta (Sigfús Daðason)
í heiminn borið 1928, við upphaf heims-
hreppunnar miklu. Er því auðvitað, að
hér kennir ólíkra grasa, næstum jafn
margvíslegra og höfðatala skáldanna segir
hl um. Bókin er því góður spegill hugs-
ana og tilfinninga þeirra, sem landið
hyggja nú; munu flestir lesenda finna
þar eitthvað, sem þeir vildu sjálfir sagt
nafa.
Ógerningur er að ritdæma þessa bók
j stuttu máli, líkt og aðrar ljóðabækur,
^öfundarnir eru alltof margir og sumir
°f stórbrotnir til þess að hægt sé að lýsa
sháldskap þeirra í einni eða tveimur lín-
um. En ég dreg ekki í efa, að hún á
eftir að verða gott hjálpargagn til athug-
u*lar á ljóðagerð okkar, þegar farið verður
a shnfa um einkenni hennar á því
skeiði, sem hún nær yfir.
A þetta úrval setja mestan svip þeir
norri Hjartarson, sem þar á flest kvæði
’ hómas Guðmundsson, Guðmundur
Böðv;
'arsson, Davíð Stefánsson, Jón úr
Jóhann Hjálmarsson.
Vör, Þorsteinn Valdimarsson, sem allir
eiga tíu kvæði eða fleiri. Mörg kvæði
eru einnig eftir þá Guðmund Frímann,
Jón Óskar, Guðfinnu frá Hömrum, Sig-
urð Einarsson, Jóhannes úr Kötlum, Jón
Helgason og Jakob Thorarensen. Eftir
þá Stein Steinarr og Hannes Sigfússon
eru birt í heild Tíminn og vatnið eftir
þann fyrrnefnda og styttri gerð Dymbil-
vöku eftir þann síðarnefnda.
Hvert rúm skáld skipa í bók sem
þessari, fer vitaskuld eftir því, hversu
margar bækur eða velheppnaðar þau
hafa sent frá sér á viðkomandi tímabili.
Sum hafa ef til vill ekki gefið út neina
bók (t. d. Jakob Smári í þetta sinn) og
koma því ekki til greina, önnur gefið út
bækur, þar sem skáldskapur þeirra nýtur
sín ekki til fulls. Er til að mynda lítið
vafamál, að Jóhannes úr Kötlum skipar
stærra rúm í næsta úrvali.
Þegar litið er í heild yfir bókina
Islenzk ljóð, kemur glöggt í ljós sú mikla
gróska sem hér ríkir í ljóðagerð, fjöl-