Andvari

Árgangur

Andvari - 01.06.1959, Blaðsíða 97

Andvari - 01.06.1959, Blaðsíða 97
andvari STÚLKAN VIÐ ROKKINN 95 Það var meiri hugur í Sigríði, föður- systur hennar, þótt hún væri tekin að eldast, og ef til vill hefur henni orSiS hugsað til þeirrar eldraunar, sem hún sjálf stóðst, þegar hún, vinnukonan í Laugarnesi, batzt Þorsteini Helgasyni, festarmanni biskupsdótturinnar. Henni hefur sýnilega fundizt frekar lítið til um hugrekki og úrræðaleysi ungu kynslóðar- innar: „Sumir hefðu máske slegið báðum þá plötu að koma eins og óvart upp á þau aftur eftir undirlagi hans, þá (hún) fór sem þeirra handbendi, til sómasamlegrar ráðstöfunar sem þeirra barn, ef ei hans kona, er ég þá vildi enga sök á gefa, þó brygðist". Þær frændkonurnar sneru sér báðar hl Páls Pálssonar, því að þeim þótti þar allt sitt ráð, er hann var. Stefanía var nrjög varkár í orðum, „þar bréfum er ei trúandi". Sigríður leysti frá skjóðunni, an þess að láta frænku sína vita af því: „Það er þú einn, er ekki hlýðir að leggja nokkrar dulur hjá á kringumstæður Stefaníu og skipti fóstru hennar við hana, því það er þá sem við steininn sagt, og er þér því aðeins hægt að aka seglum eftir vindi hennar vegna og leggja það til, sem við á. . . . Um þetta veit ei Stefanía". Oll tormerki taldi Sigríður á því, að Stefanía yrði kyrr á BreiÖabólstað, enda Lefur gamla konan vafalaust haft í huga, að Páll greiddi veg hennar með þeim Lastti, að hún nálgaðist æskilega höfn hjónabandsins og fengi þannig bætt þau 'onbrigði, er hún hafði orðið fyrir, enda hafði hún áður vikið að því, að gagns- laust væri fyrir hana að vera hjá sér, og þyrfti hún að komast á stað, „sem tenni væri hentugri til að geta verið SV0 uppbyggileg sem hún hefur hæfileg- eika til.“ Nú var þetta orÖið miklu rýnna en áður. Og í Reykjavík var á hverjum vetri margt efnilegra náms- manna, sem farnir voru að líta í kring- um sig: „Nú biðjum við þig báðar að gera svo vel að útvega henni góðan samastaÖ í Reykjavík, annaöhvort hjá húsbænd- um þínum eða öðrum, sem þú þekktir að góðu, því hún segist treysta sér til að vinna sér brauð í dönsku húsi, en ekki við sveitavinnu, sem hún hefur aldrei vanizt. Ég kalla hana búna að læra ullarvinnu í góðu lagi, en útivinnu get ég ekki ætlazt til, að hún fari að læra eða ganga í hjá öðrum. Ég hef kunnaÖ mikið vel við hana og álít hana hafa góða eiginlegleika —- gáfuð og skemmtileg og vel að sér til munns og handa, vön þvottum og matreiÖslu og hverju einu, sem gera þarf í dönsku húsi. . . . Eitt er með öðru fleira, sem hún þarf þinna ráða: Hvort henni væri mögu- legt að ná frá fóstru sinni þúsund dölum, sem hún gaf henni að skilnaði". Já — ekki hefði það spillt því áliti, sem ung og gáfuð stúlka af frægum ætt- um átti víst við þjónustustörf í dönsku húsi í Reykjavík, að eiga þessa þúsund dali sína í pilsvasanum. Sjálf hefði Stefanía kosiÖ að vera kyrr á BreiðabólsstaÖ. En það hafði henni ekki veriÖ boðiÖ, og stórlæti hennar bannaÖi henni að fara þess á leit, þar sem hún sá sín þar ekki fulla þörf: „Af bréfi því, sem systir mín nú skrifar yður, sjáið þér að mestu leyti kringumstæður mínar og vandræði. Ég fyrirverÖ mig mikið að gera yður ómak og áhyggju þá, er ég að líkindum afla yður með bón rninni, en það fyrsta og helzta, er drífur mig til þessa, er að ég hér í þessari útlegð minni þarfnast nú mjög vina og ráðgjafa, meira en ég hafði hugsað, að fyrir kæmi. . . . Hér hefur mér liÖið vel í vetur, en hvorki ég né aðrir hafa talað um lengri tíma.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Andvari

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Andvari
https://timarit.is/publication/346

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.