Andvari

Árgangur

Andvari - 01.06.1959, Blaðsíða 64

Andvari - 01.06.1959, Blaðsíða 64
62 liJAKNI KiiNliDJ KTSSON ANDVAIU mcð Örlögum guðanna; en í sama mund eflir sá skilningur þor lians, að liinn smái sé borinn lil afreka á borð við binn „knáa“ — ef hann bætti sér til, leggi allt að veði. Það má lesa kvæðið sem heitstrengingu Þorsteins Hrlings- sonar að bvika ekki í stríðinu, sem hafið er. Hann leggur ekki „vini“ sínum aðrar lífsreglur en þær, sem hann er sjálfur reiðubúinn að hlíta. Og skyldi ekki einhverstaðar í þessu kvæði um háska bardagans felast bending um mat höfundarins á þeirri tvísýnu, sem hann hafði stefnt frama sínum og veraldar- gengi í með Örlögum guðanna og Örbirgð og auði? En hér er vissulega komið á hálan ís . . . En á þcssurn stað missum við aftur sjónar á hugsanahvörfunum í hyrjun þessa máls. Samhengi kvæðisins er órofið frá upphafi til enda. Höfundurinn „sannar“ sjálfum sér í kvæðislok, að hann komist heilu og liöldnu yfir hið tæpa vað haráttunnar í fyrsta erindi, að honum takist að brjóta sannleikanum þjóðleið um urðir lyginnar í öðru erindi: að vera á framtíðar vegi — það er að vinna sigur, bera hærri hlut. Lokaerindið er lykillinn að kvæðinu; í síðustu vísunni gefur sýn yiir tvær hinar fyrri. Þorsteinn Erlingsson settist í háskólann í Kaupmannahöfn haustið 1883, samtímis mörgum bekkjarbræðrum sínum, og hitti þá fyrir enn fleiri góð- kunningja sína úr Lærðaskólanum. Fáeinum árum síðar sigldu þeir Guð- mundur Hannesson og Bjarni frá Vogi í kjölfarið og gerðust nánari vinir Þorsteins en aðrir landar í Höfn. En það er athyglisvert, að hann tileinkar fyrstu útgáfu Þyrna löndum sínum „við háskólann í Kaupmannahöfn 1892— 1896“. Ártölin eru ekki valin út í bláinn. Þegar september-blöð Sunnanfara komu út 1892, hefur íslendingum þar fyrst orðið ljóst hver maður Þorsteinn Erlingsson var; hann hefur hlotið skáldlega viðurkenningu þeirra. Eftir það hefur hann samneytt stúdentum oftar en áður; þeir hafa knúið hurðir hans, dyr þeirra hafa staðið honum opnar. Það samneyti, og sú uppörvun sem því fylgdi, hefur reynzt honum happasælt; hann færist allur í aukana í skáld- legum skilningi. Árin 1892—1896 eru einmitt frjósömustu ár hans, gæfurík- asta tímabil skáldsins Þorsteins Erlingssonar. Við skulum taka okkur vara fyrir þeim staðlausu stöfum, sem stundum hafa kallazt íslenzk bókmenntasaga; og þessvegna skulum við heldur ekki ofmeta gjöt íslenzku stúdentanna 15. febrúar 1893 — hún var þó aldrei nema einn þáttur í margvísleguin skiplum þeirra og skáldsins. En það vitum við með lullri vissu, að hún hefur orðið gagnsöm fátæku húsi hans; og hún hlés honum í brjóst kvæði, sem fylgir tungunni á firrstu vegamót.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Andvari

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Andvari
https://timarit.is/publication/346

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.