Andvari

Árgangur

Andvari - 01.06.1959, Blaðsíða 41

Andvari - 01.06.1959, Blaðsíða 41
andvari SIGURÐUR TRÖLLI 39 Sigurður „hrasar upp á við“ vegna þess, að starf hans í fjöllunum er fórn í þágu stríðandi mannlífs. Hann lifir meira í anda Krists en önnur sóknarbörn séra Hannesar, enda þótt þau hlýði ræðum hans hvern sunnudag, en það skilur presturinn ekki. Sigurður trölli óx frá kirkjugöngum og bænalestri á þeirri stund, sem hann ákvað að hverfa til óbyggða, líf hans sjálft var orðið sá lif- andi kristindómur, sem skáldið mat einan nokkurs. Himnaríkisvist var Stefáni ekkert keppikefli, og þess verður heldur hvergi vart, að Sigurður trölli sé að vinna sér inn fyrir henni. Bættur mannheimur er markmið skáldsins, og er næst að skilja starf Sigurðar sem þjónustu við þá hug- sjón. Hér má vísa til bréfs frá Stefáni: » »Við Heljarhlið" heldur því einu fram, að stundlegt líf og cndanlegt, lifað til góðs, sé hið eina áhyggju-verða, eftir- keppnislaust um reglur inn í annað líf °g þó öllu lífi á öllum stöðum samhoðn- ast".1) Sigurður trölli sinnir í engu „reglum Jnn í annað líf“, eins og séra Hannes vildi þær vera láta, og á hér við: að göfugleiksframför er eilífðin hans, að frelsarinn eini er líf hans og lið, sem lagt er án tollheimtu þjóðheillir við,2) Hann er því ónæmur fyrir tali prests- ins um hlýðni við helga bók, ónæmur rVrir sjálfri kirkjunni. f augum hans eru kirkjugöngur óþarfi og öll prestsleg þjón- usta. Ber hér enn að sama brunni og fyrr: Sigurður trölli er boðberi skoðana skáldsins, sem segir í bréfi: „En mikil naaeða er út af því, að lýðnum finnst hann ekki komast af prestlaus og skrifar sig fyrr undir kenningar, sem hann fyrir- lítur í huga sínum, en að komast ekki í kirkju, og finnst, að það sé þó eitthvert sáluhjálparbragð að jafnvel því, -—- eins og kerlingunni, sem matreiddi handa sér kvistinn, sem grátittlingurinn hafði setið á, í þeirri von, að það yrði þó kjötkeimur að honum. En svo er ekki um að fást, þetta er orðið andlegt neftóbak, og við vitum nú, hverju venjan veldur um það. Sumir prestar eru líka sveitar-ágæti, en — hæfileikanna vegna, ekki guðfræð- innar".1) V. kafli kvæðisins hefst á þessum Ijóð- línum: Um hjartans þökk og auðmýkt innsta var allt í skuld við forsjón háa, sem réði falli fuglsins minnsta, og fæddi svona stóra og smáa. Hér er komið að mikilvægu atriði í hugsun skáldsins. Skoðun kirkjunnar felst í vísunni: öllu er stjórnað að ofan, öll skepnan er leikfang í hendi forsjónar- innar, þ. e. guðs. Þetta viðhorf gerði Stefán ekki að sínu, og sést hér í kvæðinu, hvað hann setur í staðinn. Þcgar Sigurður hefur misst báða foreldra sína, tekur hann því ekki með kristilegu hugarþeli: auðmýkt, sem sér í öllu leyndan hugsanagang guðs, sem ætlar hverjum gott að lokum, eftir að hafa búið mönnum sorg og fár. Hann skal því látinn einn um rás atburðanna, manninum ber að standa hjá. Sigurður gerir uppreisn gegn atburðarásinni í stað þess að trúa á gæzkuríka hugsun í dauða foreldra sinna, að baki tilverunnar ríkir ekki góður guð, sem starfar órannsakan- lega, heldur er dauði „varnarlausra manna" atvik, sem engar bætur fást fyrir síðar. Því er ekki um að ræða ncina ^ Bréf og ritg. II, bls. 44 (6. sept. 1914). 2; Úr „Pétursborg". 1) Bréf og ritg. II, bls. 99 (11. maí 1916),
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Andvari

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Andvari
https://timarit.is/publication/346

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.