Andvari - 01.06.1959, Blaðsíða 49

andvari
YFIR FLJÓTIÐ
47
dóttir. Komi hún hingað, komi hún, komi hún! — Og Málfríður kemur: hún
hefur löngum fundið á sér hvað húsbónda liennar líður.
„Já, mér heyrðist prófasturinn vera klæddur og kominn á ról,“ segir
hún í dyrunum. „Guð gefi yður góðan dag, séra Þorleifur!"
„Guð gefi þér góðan dag, Málfríður mín. Hvað ég vildi mér segja, viltu
hiðja hann Kristján okkar að skreppa inn að Hlíðarenda, þegar bjart er orðið,
og boða fyrir mig messufall?
„Það skal ég gera, Þorleifur. — Jæja, svo prófasturinn ætlar ekki að
messa í dag?“
„Nei, Málfríður mín, ég prédikaði yfir Fljótshlíðingum á jólum og nýári,
svo undir tók í fjöllunum, en nú nenni ég því ekki í dag, — aftur á móti
hef ég hugsað mér að eyðileggja eitt heimili."
Nú átti konan ekki til orð, heldur horfði þegjandi á prófastinn.
„Já, ég þoli ekki lengur þetta nudd í biskupnum," sagði Þorleifur Arason
og veifaði brétinu frá í gær. „Austur í Mið-Mörk kváðu vera tvær manneskjur,
sem elska livor aðra, — hvernig eigum við guðsmennirnir að líða svoleiðis?“
„Ætlar prófasturinn þá að ríða austur yfir Fljót í dag?“ spurði konan.
„Það ætla ég að gera, Málfríður mín, en gefðu mér veizlumat að borða
áður en ég legg af stað, — ég get ekki að því gert, mér er einhver hátíð í skapi.“
„Prófasturinn heldur máske fleiri hátíðir en hann ætti að gera,“ sagði
konan ögn lægra rómi. „Það verður mikið vatn í Fljótinu í kvöld, ef ekki
styttir upp.“
„Vatnið rennur af háum fjöllum. Ojá. Það er langt síðan þetta var
kveðið," gegndi presturinn út í hött, sönglandi rómi, greip kútinn og saup
á lionum. „Langt er síðan yndið mitt var lagt í mold.“
„Jæja, séra Þorleifur, ég skal færa yður einhvern morgunbita núna og
elda svo hangikjöt. Þér hafði náttúrlega hann Jón með yður til fylgdar?"
„Hann Jón —? Já, segðu honum Jóni að hafa hestana tilbúna úr hádegi."
Grá dagsbirtan seytlar inn í stofu prófastsins, hann hefur slökkt á kolunni,
sem gefur ekki annað en villuljós og má sín ekki meir. Hið eina sanna Ijós
lýsir innan frá en ekki að utan.
111.
Hangiketsveizla með brennivíni. Prófasturinn segir undir borðum og
hlær við:
„Flagbjarnarholt á Landi er feit jörð, ég veit hún endist okkur í allar
veizlur fram að páskum."
Jón Diðriksson hlær líka, en ekki glaðlega.