Andvari - 01.01.1997, Qupperneq 12

10
GUNNAR STEFÁNSSON
ANDVARI
Reyna að andmæla þessari makráðu neyslumenningu þar sem við heimtum
og hrifsum til okkar endalaust en erum síður fús að gefa af okkur.“
Þetta er hófsamleg stefnumótun, en henni þarf að fylgja eftir af fullum
þunga. Og fyrsta skilyrðið er að kennimenn kirkjunnar beri höfuðið hátt og
tali skýrt eins og séra Hallgrímur boðaði. Hálfvolg boðun eða máttlaus
andspyrna gegn ósómanum kemur ekki að gagni. Enginn á að þurfa að
velkjast í vafa um stefnu kirkjunnar í trúar- og siðferðisefnum. Hún á vissu-
lega að koma til fólks í hversdagslífinu, veita þjónustu og örva félagsstarf.
Sú stefna hefur verið kennd við safnaðaruppbyggingu. Aðrir leggja áherslu
á leiðtogahlutverk prestsins, hann einn eigi að stjórna helgihaldi kirkjunnar
og aðrir að lúta forustu hans. Þessi sjónarmið tókust á í Langholtskirkju-
deilunni svonefndu sem skók þjóðkirkjuna með furðulegum hætti. Svo
virðist sem hinn nýi biskup vilji fara millileið í þessu efni og er eftir að sjá
hvernig hún reynist. En þessi miðlunarstefna á greinilega miklu fylgi að
fagna, bæði meðal kirkjunnar manna og hjá almenningi.
Hófsöm stefna í kirkjumálum og kenningu kann að vera skynsamleg eins
og stendur. Þegar til lengri tíma er litið hlýtur þó umfram allt að verða
spurt um haldgóða leiðsögn kirkjunnar í erfiðri tilveru nútímafólks á nýrri
öld. Þörfin er mikil, kannski meiri en nokkru sinni fyrr, þar sem losnað hef-
ur um svo margar þjóðfélagslegar hömlur. Hlutverk kristins kennimanns er
og verður að leiða fólk til lifandi trúar á opinberun Guðs í Jesú Kristi. Eng-
inn má kallast aðili að kristinni kirkju sem ekki játast undir þá opinberun.
Hún er sú borg á bjargi traust sem brotnar ekki né molnar í stormsveipum
tíðarinnar.
Gunnar Stefánsson