Andvari - 01.01.1954, Blaðsíða 97

ANDVARI
Herútboð á íslandi og landvarnir íslendinga
93
verk vort í þessum félagsskap á venjulega veraldarvísu og að
hætti félaga vorra. Ef vér gerum þaS ekki, getur vart hjá því
fariS, að vér smækkum smæð vora og hverfum áður en varir
sem raunhæfur aðili í varnarbandalagi vopnaðra samfélaga vorra.
Satt að segja er hér um að tefla hvorki meira né rninna en
það, hvort sjálfsvirðingu, sæmd og sjálfstæði þjóðar vorrar er ekki
blátt áfram stefnt í hreina tvísýnu með því framlagi einu af
vorri hálfu til vamar henni, að afhenda erlendum her land vort
til notkunar eftir eigin mati og þörfum um ófyrirsjáanlegan tíma.
Svo virÖist sem þessi útlendi her eigi að dveljast hér í landinu
alla stund meðan „tvísýnt er um alþjóðamál". Hér skal tkki
gerð tilraun til að skýra merkingu þessarra tilvitnuðu orða, en
þess aðeins óskað, að núlifandi kynslóð megi lifa þann dag, að
hvergi verði tvísýnt um alþjóöamál. En hvað sem þessu líður,
þá er það ofmikil bölsýni að gera ekki ráð fyrir, að þeir tímar
komi sem á almennu íslenzku máli hafa verið kallaðir friðar-
tímar. En þegar þeir tímar koma vandast málið fyrir íslendinga.
Verður þeim trúað fyrir að verja og halda vörð um land sitt á
friðartímum? Atlantshafsveldin miklu, Bandaríkin og Bretland,
munu sennilega telja sig eiga atkvæði hér um, er svara skal þess-
arri spurningu á sínum tíma. Varnir íslands eru miðaðar við
þarfir og hagsmuni þeirra, og þau halda landinu undir smásjá
sinni meðan nokkur hættublika er einhversstaðar sýnileg. Þótt
þeir friðartímar komi, að vopnaðar þjóÖir Vestur-Evrópu, sem
nú hafa erlendan her í landi sínu, losni við hann, gildir annað
um vora þjóð, hún er sérstæð. Meira að segja hin litla Luxem-
burg — áður hlutlaus og vopnlaus — stendur öðruvísi að vígi
en Island. Hún teflir nú fram í breiðfylkingu Atlantshafsbanda-
lagsins um 5 þús. manna her. Hún fær vissulega leyfi til að
verja land sitt ein á friðartímum. Luxemborgarmenn sýna í verki
viðleitni til verndar sjálfstæði sínu. Þeir sýndu einnig sumarið
1952 á Ólympíuleikjunum, að þeir hafa bæði metnað og getu
til að berjast fyrir sæmd þjóðar sinnar.
AS framan var rakin að nokkru saga ákvæÖis 75. gr. stjórnar-