Andvari - 01.01.1953, Qupperneq 72

68
Böðvar Jónsson
ANDVARI
vinnu norður í sveitir Húnavatnssýslu og til Skagafjarðar. Allt
þetta fólk hafði hesta með sér og var það nokkur aukakostnaður,
ef menn áttu ekki hesta sjálfir. En vanalega var líka alls staðar
nyrðra greitt hærra kaup en syðra. Kaupið var borgað oftast í
tómu smjöri, 2 fjórðungar smjörs á viku fyrir karlmann í 9—10
vikur, en konur fengu hálfu minna, þó stundum ríflega það.
Flestir, sem norður fóru, vildu halda þeirri venju og ekki fara
í kaupavinnu annars staðar og lágu til þess ýmsar ástæður, svo
sem nú skal greina. Það var ekki lítil tilbreytni fyrir okkur sunn-
lenzka menn og konur, er unnið höfðum óslitið að sömu störf-
um allan veturinn og vorið, að hætta því, setjast upp á hesta og
leggja í fjögurra til fimm daga ferð norður. Og þótt ekki væri
allir hestamir vakrir, sem riðið var, gerðum við að gleði- og
skemmtitíma þá daga, sem ferðin stóð. Við vorum búin út með
nesti í skjóðu: Brauð, smjör, harðfisk og kaffi. Surnir höfðu með
sér hangiket. Bindindi þekkti enginn, svo ýmsir voru kenndir
fyrsta daginn, og þeir sem sparsamir vom geymdu sér lögg til
næsta dags. Ferðinni var að venju hagað þannig héðan af Nesj-
um og úr Reykjavík, að fyrsta daginn var farið í Þingvalla-
sveit, tjaldað við svonefnda Brúsastaðabrekku. Næsta dag héld-
um við sem leið liggur norður um Tröllháls og Víðiker, Brunna
og Kaldadal og var tjaldað að kveldi á Hvítárbökkum í Húsafells-
skógi. Þarna, eftir dagsreið yfir Kaldadal, var drukkið það sern
eftir var í nestisflöskunni, og einmitt hér reyndu menn eftir
beztu föngum að kasta af sér þunglyndis- og þrældómshjúpi
liðins vetrar. Var þarna oftast góð skemmtun frammi höfð, er
búið var að tjalda og koma hestum í haga. Menn tóku upp nesti
sitt og borðuðu og drukku kaffi, kváðu og sungu. Dæmi voru
til þess, að þarna var stiginn dans, sem annars var þá lítt tíðkað
af sunnlenzku verkafólki, en hér, úti í skógi, uppi á fjöllum,
var allt skemmtun, allt frjálst eina nótt. Eina kvöðin sú, að menn
skiluðu sér að morgni, þó ekki væri rnjög snemma, svo að þeir,
sem fyrstir voru á fætur, þyrfti ekki að leita að öðru en hestun-
um. Menn voru oft á slíkum nóttum ekkert að þrengja sér inn