Andvari - 01.01.1920, Blaðsíða 61

Aiulvari].
Pjóðmálafundir 1843—184G
21
talaði u|m næst á undan, að hann vildi [hafa prest-
ana] \'ið búskap, en það hefði ekki verið [meining]
sin; hann sagði, að búskapurinn væri | sem s]tæði
»malum necessarium«, en þelta malum [vi]ldi hann
gjöra svo gott sem yrði; hann bað fundarmenn að
vísa sér á, ef þeir vissu einhverstaðar fjársjóðu, sem
verja mætti brauðunum lil bóta. Hann sagðist liafa
ímyndað sér, að ef búnaðarfræði væri kennd í skól-
anum, mundi búskapurinn fremur verða þeim léltari
en áður. Hann sagðistjáta, að örðugl væri fyrir frum-
býlinga að færast mikið í fang, en mönnum yxi líka
allt í augum á íslandi, sagðist hann og hafa ætlazt
til, að þeim yrði veilt verðlaun fyrir fyrirtæki þau, er
mikið væri í varið. Hann sagðist ekki ætlast ti), að
brauðin bötnuðu við búskapinn allt í einu, en smám
[saman]. Hann sagði, að vísu væri sumstaðar [brauð
á útkjjálkum, sem illt mundi að bæta, en þar væri þá
of[tast hlunnindi, fiskveiði] eða hvalreki. Prófast[ur-
inn sagði, aðj áríðandi væri að jarðarf|ræði og bún-
aðarjhættir væru kenndir í skólan[um. Herra Jón
Sigurðsjson sagðisl vera samþykkur [prófastinuin] í
því, að óskandi væri, að |prestatekjurjnar yrðu bæit-
ar, en ekki sagð[ist hann] vera á það sáttur, að þessi
bót [yrði með kennslu]; hann kvaðst hræddur um,
að með [því móli yrðu| þeir af preslunum, sem ekki
væru til fulls] bændur, það liér eftir [. Prófastur-]inn
sagðist ekki gela s[éð, að það væri] prestunum til
niðurdreps, [þótt þeim væri kennt að] búa betur en
þeir gjö[rðu nú. Herra] Magnús Eiríksson sagðist [vera
algerlega] á móti þvf, að peningar þeir [, sem nú
væru] ætlaðir fátækustu prestum, [væru notaðir] til
verðlauna, þvi þeir mæt[tu sizt án þeirra] vera; að
öðru leyti sagðist liann [vera ánægður með] frum-