Fálkinn - 20.12.1930, Blaðsíða 8

8
F Á L K I N N
síðan að konu sinni. Augu hans
tindruðu.
Það kom kipringur kringum munn-
inn á henni, það líktist brosi.
Hann sagði hranalega: — Þú viss-
ir það. Og gerðir mjer ekki aðvart.
— Það var best að láta hann fara
einan, sagði hún alvarleg.
Hann hvæsti: — Kvenfólkið er
fjöllynt! Svo þagði hann lengi. Ýmist
settist hann og drakk eða stóð upp
og eigraði eirðarlaus fram og aftur
.... úti og inni .... Hann gætti að
hvort hesturinn væri i hesthúsinu.
Dordei ljetti ög hún kættist eftir
þvi sem frá leið. Kviðaefnið fjar-
lægðist meir og meir.........En ef
gesturinn hefði þorað að taka hest-
inn.
Stuttur vetrardagurinn fór að
grána. Það komu smáflygsur af fjúki
úr loftinu. Kanske jólin yrðu nú hvit
uftir alt saman? .... Hún fann það
á sjer, þegar hún var að aðgæta,
hvort tjörusóparnir væru komnir í
fjós og hlöðu til þess að verja fjen-
aðinn óvættunum, sem sóttu þangað
á jólanóttu. Bara að þeir gæu forð-
að við fleiru!
Hún hrökk við og hrópaði upp
yfir sig. Þarna kom svarti hundur-
inn aftur!
Erlingur stóð á svölunum. — Brá
þjer við, kindin min, sagði hann
hæðnislega.
Og hún sagði blátt áfram það, sem
henni hafði dottið í hug: — Svei
mjer ef jeg held ekki að þetta sje
sá vondi sjálfur!
Eldur brann úr augum kvikindis-
ins og skein á rauð kjaftbeinin.
Jú, vist hafði hún átt kollgátuna,
því að undir eins og hún nefndi Jesú
nafn, hvarf kvikindið ofan í jörðina.
— Þú ættir að fara varlega, Er-
lingur, sagði hún.
En hann kallaði á drenginn, sem
kom utan úr hesthúsinu og sagði
honum að leggja á hann Blesa. Og
þegar drengurinn góndi á hann sagði
hann hranalega: — Gerðu eins og jeg
skipa þjer, strákur.
Dordei starði á hann forviða: —
Hvert ætlar þú, sjálft jólakvöldið?
i— Hvað varðar þig um það, kona.
Einu gildir mig hvort það eru jól
eða ekki, svaraði hann.
Hún tók í handlegginn á honum
og ætlaði að fara að biðja hann. En
í stað þess sagði hún: — Þjer er
ilt i hug, Erlingur. Jeg sje það á aug-
unum í þjer. Þú hugsar ilt!
— Má jeg ekki hugsa eins og jeg
vil, svaraði hann önugur.
Hún starði á hann: — Ætlarðu á
eftir varningsmanninum?
Hann þorði ekki að horfast í augu
við hana. Þvi að það var eins og
augu hennar endurtækju spurning-
una. En svo tók hann i báðar axlir
henni, þrýsti á og spyrnti henni inn-
fyrir þröskuldinn, svo að hún rakst
í borðið. Það skrikaði undan, langa
leið og hún hneig niður eins og í
öngviti.
— Hvað varðar þig um minar fyr-
irætlanir? spurði hann móður. Ætl-
ar þú að hjálpa mjer? Hún lá á gólf-
inu: — Það er það sem mig langar
til, svaraði hún. .. . Hjálpa þjer móti
sjálfum þjer.
Skömmu seinna kvað við hófdynur
niður götuna. Þá hneig hún i ómegin.
Erlingur gekk upp og niður af
geðshræringu, þar sem hann sat í
hnakknum. Niðri við aðalveginn
stöðvaði hann hestinn alt í einu og
klappaði honum á hálsinn. — Við
tökum ekki mark á kvenfólki, Blesi
minn!
En alt í einu hrökk Blesi útundan
sjer og prjónaði. Því að í kjarrinu
við veginn skaust svarti hundurinn
fram hjá og hnusaði og hnusaði eftir
slóð.
Erlingur fann, að það fór kaldur
gustur niður eftir bakinu á honum.
Og hesturinn skalf þó að hann væri
sveittur og móður eftir harða reið.
Erlingur hjelt í taumana báðum
höndum, en var samt sem áður eins
viljalaus og ráðalaus. Og hafði ekki
augun af hundinum. ... það lýsti af
glyrnunum i honum.... já, ineira
að segja af svörtum skrokknum ....
eins og af maurildi!
Varningsmaðurinn hlaut að hafa
haldið suður á bóginn því þar var
fjallvegurinn til Núinadals.... En
svarti hundurinn vissi betur. Jú, sá
vor.di, hann vissi það! Nú rak hann
upp langt væl. Það bergmálaði lengi
af því, það var eins og það yrði
varanlegt og fylti lægðirnar. .. . Svo
sneri hundurinn norður á bóginn.
Og Blesi fór sömu leið. Hann frisaði
og var órór, eins og hann vissi á
sig óveður eða hættu. Þegar hund-
urin var góðan spöl á undan brokk-
aði hann tregðulaust, en undir eins
og hundurinn sneri við og gjammaði
þá snarstöðvaðist Blesi, setti sig i
kút og spyrnti við framlöppunum
o ""iiiiii'" o ■“JuuiM-o -"iihim- o-uiium-o -•'iiniP' o-'iiiin.-o -nnii*- o -hiiiim- o ""niur o o -'uiiiu- o -ujuu- o -“uuu.- o -‘"1111*- o -'unu*- o -«uuu.- o -"niiii- o -■uuu- o -miuiu- o -'■iiiiu- o -111111- o-'■uiiu-o
o
í
ss
W
o
o
o
k
o
m
f
o
f
o
í
Fyrir feonur og börn:
Kápur allskonar,
Loðskiunakápur,
Kjólar, ullar og silki,
Sjöl, ullar og silki,
Kvenslifsi. Skinnvetlingar.
Kragar. Ullarvetlingar.
nmvorur
frá hinum heimsfrægu
verksmiðjum Coty og
Pinaud í Paris, 4711 í
Köln, Grossmith, London.
Metravorur:
Peysufataklæði,
Allskonar silkidúkar,
—„— ullardúkar,
—„— baðmullardúkur.
Begnhlifar.
Nærfatnaður og sokkar,
mesta og besta úrval
borgarinnar.
O
k
O
k
O
|
O
o
k
o
t
3
o
i.
o
o
)k
o
o
o
k
—
%
o
Jólagjafir
00
jólafatnaður
fyrir
unga sem gamla,
konur, karlar
og börn.
—■unu— o -"iiuiii- o -"uuii'- o -'■miii'- o -"iiiiii-' o
o
i.
f
o
k
1
o
o
o
í
i
o
■%
o
%
o
f
o
o
o
k
■ fearlmenn og ðrengi: O E 3 % o
o §?
pur -- Frakkar. o a
Nærfatnaður. o i • o
Skyrtur. Náttföt. 3 V
Sokkar. o 3
Hálsbindi. Hálslín. o
ttar, f k V O
harðir og linir frá
heimsþcktum verksmiðjum.
Enskar húfur,
Vetrarhúfur,
Allsk. Smávara.
Gólfteppi.
stór og smá.
Rúmssæði,
Rúmfatnaður,
Saumavjelar.
Sjerlega fallegt úrval af
Leðurvorum og
samkvæmistöskum,
nýjasta nýtt frá Wien,
inikið af öllum Smávörum.
O
k
o
o
k
m
o
ttc
....... o -'iiiin." o ................... -"nini'" o —''iiiiii—
f
Ol,lUilli*'* O •"'lllliii'' o *,,lUIIii»** o •**,i|Uiiit' 0 -mijiiP' 0 *il,llili,i” o -UIUii," o •‘"Hllin'' o •*,,UIlii»” o ••"llliiii'' o •"‘ilíllu'* O •'"iUliii'’ o *>"ltllu*'' •"XIUin’* O •‘"IIUli"’ O -"HIUu- O •‘"llllli**' O •*l,Ullii»*- o ••"IIUli"' O ""lUlli'" O •>"illlh|'10