Fálkinn - 20.12.1930, Side 44

44
F A L K I N N
Hann: — HefirSu tekið eftir, aS
sköllóttir menn eru allra manna
sólgnastir í „reyfara?“
Iiún: — Já, ÞaS er í þeirri fá-
nýtu von, aS hárin rísi á höfSinu
á þeim.
— FyrirgefiS þjer aS jeg barSi á
öxlina á ySur. Mjer sýndist þaS vera
hann Stevi, kunningi minn!
— Já, en þó þaS hefSi veriS hann,
þá þurftuS þjer ekki aS berja svona
fast.
— HvaS kemur ySur þaS viS hvort
jeg ber hann Steva kunningja minn
laust eSa fast?
— Jeg er staSráSinn í aS skilja
viS konuna mína, hún er alveg óþol-
andi. ÞaS liSur ekki sá dagur, aS
hún biðji mig ekki um peninga —
10 krónur — 20 krónur—50 krónurl
— Hvað gerir hún við þessa pen-
inga?
— Gerir við þá? Hún hefir nú
ekki fengið neina peninga ennþá!
— Vertu eki hrædd, Amalía. Bil-
stjórin er gamall herflugmaður.
— Nú er lestin bráðunx orðin
klukkutima of sein. Til hvers hafið
þið annars ökuáætlun?..............
..— Til þess að sjá hvað lestinni
seinkar mikið!
Skrítl u r.
Frú P. — Jæja, hvernig gengur
Sigga í bílferðalaginu?
Frú N. ■— Ágætlega! Jeg hefi feng-
ið tvö brjef frá honum; annað af
lögreglustöð en hitt af spítala.
— Heyrið þjerl Gætuð þjer ekki
komið inn og klórað mjer svolítið
á nefinu.
Pabbi er svo vænn að vera úti með börnin, en hann er afar nærsýnn.
— Help! Help! I am drowningt
— Þjer verðið að afsaka mig. Jeg
skil ekki rússnesku.
— Svei attan! Þjer betlið á göt-
unni.
— Ætti maður kannske að leigja
skrifstofu til þess að reita saman
aura fyrir næturgistingu.
Dengsi hafði aldrei farið í búð,
nema með móður sinni, en nú ætl-
aði hann að reyna án hennar.
— Heyrið þjer kaupmaður, jeg
ætla að fá flibba handa honum
pabba.
— Já, góði minn, svona ffibba
eins og jeg er með?
— Nei. Jeg ætla að fá hreinan
flibba!
H/tMtT
Augnlæknirinn: — Getið þjer lesiö
það, sem þarna stendur?
Sjúklingurinn: — Já, en mjer er
ómögulegt að bera það fram.
— Heyrið þjer þjónn, er hægt að
fá hljómsveitina til að spila hvað
sem maður vill?
— Já, herra!
— Biðjið þjer hana þá að spila
bridge.
— Þjer voruð á fótum í nótt og
tókuð i hurðarlásinn. Var nokkuð
að?
— Nei, þetta er gamall vani. Jeg
var að vita hvort hurðin væri lœst.
Lási litli: — Mamma, jeg heyrði
hann pabba kalla nýju vinnukonuna
engil. Getur hún þá flogið?
— Já, drengur minn. Hún skal
fljúga strax i fyrramáliS.
— Hefir þú heyrt að Jón i Holti
er búinn að gifta sig?
— Svo? Það var gaman að heyra.
— Gaman? HvaS hefir hann eig-
inlega gert þjer?
— Heyrðu pabbi, hvernig reiðhest
ætti jeg að kaupa mjer; hvaSa litur
heldúrðu að færi mjer best. Brúnn,
jarpur, rauður eða grár?
— Fáðu þjer jarpskjóttan hest;
hann fer best við freknurnar á þjer.
— Nú hljótum við bráðum að vera
komin heim. Mjer finst jeg þekkja
skýin.
— Hvað er fyrsta skilyrðið fyrir
því að maður geti orðið grafinn með
hermannlegri athöfn?
— Að hann sje dauður.
— Kaupið af mjer happdrættis-
miða. Aðeins eina krónu. Þjer vinn-
ið bifreið.
— Jeg vil hvorki eiga nje eignast
bifreiS.
— Kaupið þjer miða samt. Þeir
eru 18000 svo að þjer eruð mjög
óheppinn ef þjer lendið á bifreið-
inni.
— Heldurðu að nokkurntíma hafi
verið til maður sem ekki talaði um
nágranna sína?
— Já!
— Nefndu mjer hann.
— Robinson Crusoe.
— Migvctntar hníf, þjónnl
— Þjer hafið hnif.
— Hvaða gagn er mjer að hon-
um, — hann stendur fastur i buff-
inu.
i