Tímarit iðnaðarmanna - 01.10.1989, Qupperneq 52

52
málum voru mjög
viðamiklar og
margþættar Þaö var
þess vegna mjög mikiö
starf fyrir
Landssambandið, að
fylgjast meö undirbúningi
þeirra, gera tillögur um
breytingar, til þess aö
tryggja hagsmuni
iðnaðarins og loks aö
kynna niðurstöðuna fyrir
félagsmönnum. í kjölfarið
fylgdi síðan
endurskoðun á
ýmsum reglugerðum,
sem þessu tengjast,
þ.á.m. um
jöfnunargjald og
jöfnunarálag á innflutt hús.
Síðast en ekki síst má
nefna, að gefin var út ný
auglýsing um
niðurfellingu eða
endurgreiðslu
aðflutningsgjalda og
söluskatts af aðföngum til
samkeppnisiðnaðar.
Fylgdist Landssambandið
grannt með undirbúningi
hennar og bar fram tillögur
í því sambandi. Meðal
annars náði fram sú
sanngirniskrafa
Landssambandsins, að
innlend fyrirtæki, sem
framleiða vélar, tæki eða
framleiðslubúnað fyrir
önnur iðnfyrirtæki fengju
heimild til þess að fella
niður söluskatt af slíkum
búnaði, á sama hátt og
iðnfyrirtæki geta gert,
þegar þau kaupa slíkan
búnað erlendis frá.
FJÁRMAGNS-
MARKADUR OG
LÁNAMÁL
A árunum 1985-87 voru
ýmsar veigamiklar
breytingar gerðar á löggjöf
um fjármálastarfsemina í
landinu, m.a. með nýrri
heildarlöggjöf um
viðskiptabanka og
sparisjóði annars vegar og
um Seðlabanka íslands
hins vegar, svo og með
nýjum vaxtalögum.
Undanfarin tvö ár hafa hins
vegar ekki orðið meiri
háttar lagabreytingar á
þessu sviði, að því
undanskildu, að vorið
1989 voru sett lög um
verðbréfaviðskipti og
verðbréfasjóði, sem leystu
af hólmi lög um
verðbréfamiðlun. Má
segja, að þess hafi á
ýmsan hátt séð stað í
þróuninni á
fjármagnsmarkaðnum
undanfarin tvö ár, að
fjármálastofnanir
hafa starfað innan
frjálslegri og
nútímalegri
lagaramma en áður
var, en jafnframt hafa
erf iðleikar og
ójafnvægi í
þjóðarbúskapnum,
ekki síst á sviði
ríkisfjármála, sett mark sitt
á þróunina á
fjármagnsmarkaðnum og
tafið fyrir framförum.
Eins og um gat í kafla um
efnahagsmál hafa
stjórnvöld brugðist við
efnhagssamdrætti og
erfiðleikum í atvinnulífinu,
sem hófust fyrir alvöru á
árinu 1988, með tvennum
hætti, annars vegar
almennum
efnahagsráðstöfunum og
hins vegar sértækum
aðgerðum í þágu einstakra
atvinnugreina og jafnvel
einstakra fyrirtækja. Meðal
síðarnefndu aðgerðanna
eru skuldbreytingar
og hlutafjáraukning
fyrir milligöngu
stjórnvalda. Þannig var í
tengslum við
efnahagsráðstafanir í maí
1988 ákveðið að greiða
fyrir fjárhagslegri
endurskipulagningu
fyrirtækja og
skuldbreytingu þeirra hjá
viðskiptabönkunum með
því að heimilaerlenda
lántöku í þessu skyni
fyrireinum milljarði króna.
Við skiptingu þessa
lánakvóta milli
atvinnugreina og
lánastofnana, sem
ríkisstjórnin ákvað
samkvæmttillögu
Seðlabankans, kom aö
mati Landssambandsins
óeðlilega lítið í hlut
iðnaðarins og var því
gerð athugasemd við það,
m.a. með bréfi til
viðskiþtaráðherra.
Skömmu síðar lýsti
viðskiptaráðherra því yfir,
að í þessari úthlutun fælist
engin endanleg afgreiðsla
á erlendum
skuldbreytingarlánum til
atvinnulífsins. Umsóknir
frá iðnfyrirtækjum, sem
ekki hefðu fengið lán af
umræddum kvóta, yrðu
því teknartil faglegrar
athugunar en ekki
sjálfkrafa hafnað.